Superzaterdag! 12 september barst het feest der democratie los, en iedereen is uitgenodigd. Maar Tweede Kamerverkiezingen vragen voorbereiding. Om te zorgen dat er iets te kiezen valt, stellen politieke partijen deze weken hun kandidatenlijsten samen. Na het bindende stemadvies van de partijleiding, kreeg het klapvee van vijf politieke partijen op zaterdag 30 juni nog het recht om in te stemmen met die kandidatenlijsten. De grootste wijziging was Arjan el Fassed die opschoof van plaats 9 naar plaats 7 op de lijst van GroenLinks. Mooi als het volk het zo eens is met zijn grote leiders.
Ondertussen pakken andere landen het net even anders aan. Spanje en Griekenland hebben een zakenkabinet. Oftewel, een kabinet zonder politici, maar met vakmensen die daadwerkelijk iets weten van het beleidsterrein van hun ministerie. En waarom? Omdat het crisis is.
Professionals
Waarom kan een land, als het geen crisis, blijkbaar prima worden geregeerd door mensen die niet worden gehinderd door enige inhoudelijke kennis van hun ministerie? Onze minister van Economische Zaken is een historicus. De vorige minister van Cultuur? Een natuurkundige. En als belastinginspecteur kan je altijd nog minister worden van Milieu, Defensie én Sociale Zaken.
Waarom eigenlijk niet altijd een zakenkabinet? Omdat dat politieke zelfmoord is, zoals Superzaterdag maar weer eens aantoonde. De kandidatenlijsten worden immers gevuld door beroepspolitici. Die zitten niet in de kamer om over de inhoud te praten, maar om herkozen te worden. In zo’n parlement houdt een kabinet dat over inhoud wil praten, het niet lang vol. Over de inhoud praten kan niet eens, want veel Kamerleden hebben geen achtergrond in het onderwerp waarvoor ze woordvoerder gaan zijn in de Tweede Kamer. Zo is de natuurkundige ex-cultuurminister al weer een tijdje de financieel specialist van zijn fractie, en staat nu weer op plaats 3 van zijn kandidatenlijst. De top 20 van de kandidatenlijst van de PvdA telt vijf niet-politici. Drie daarvan zijn rijksambtenaar, ééntje is vakbondsbobo. De vijfde is oud-Kamerlid. Bij GroenLinks wordt de top 10 gevormd door Kamerleden en partijmedewerkers, behalve de nummer 9 en de 2. Maar die laatste is dan weer oud-Kamerlid. En de SP[]? De eerste ‘nieuwkomer’ staat op 15. En is fractiemedewerker van de veertien zittende Kamerleden boven hem.
Amateurs
Waarom vindt een partijleider het jammer ‘dat er zoveel ervaring verloren gaat’ als een Kamerlid na tien jaar de fractie verlaat? Welke ervaring? In politieke spelletjes? Was het niet de bedoeling dat Kamerleden hun ervaring juist van buiten mee naar de kamer nemen? Best handig als je een land wil besturen.
Het goede nieuws is dat politieke partijen niet over de politiek gaan. Daar ga jij over, als kiezer. Elke kandidatenlijst die wordt aangevoerd door tientallen beroepspolitici, wordt opgevuld door hoopjes enthousiaste amateurs. Amateurpolitici. Maar echte mensen, die nog niet eerder in de kamer hebben gezeten. Die hopelijk de kamer ingaan om over de inhoud te praten, in plaats van over politieke spelletjes. Stem op één van hun. Omdat politiek te belangrijk is om aan professionals over te laten.
