Rancune hoeft niet altijd slecht te zijn. Laat een volwassen voetballer spelen tegen de club van een trainer die het ooit gewaagd heeft om hem te passeren voor een wedstrijd -om wat voor reden dan ook- en je zult zien dat deze voetballer, die normaal gesproken het veld standaard met een schoon broekje verlaat, de graszoden uit het veld loopt. Slidings worden ingezet, fysieke duels worden gewonnen, kopduels aangegaan en als de voormalige trainer pech heeft, zal dezelfde volwassen voetballer het niet nalaten om de bal tergend langzaam, in de loop, voor zijn dug-out veertig keer hoog te houden. Alleen om te laten zien dat de trainer het toen niet bij het rechte eind had. Toen Bert van Marwijk terecht aangaf te zullen stoppen als bondscoach, kon het speculeren weer beginnen. De vaste namen zoals Guus Hiddink, Frank Rijkaard en Dick Advocaat werden genoemd. Maar Hiddink en Rijkaard cashen op dit moment respectievelijk in Rusland en Saoedi-Arabië en Advocaat was net één dag aan de slag bij PSV. Dus bleven uiteindelijk Ruud Gullit, Co Adriaanse en Louis van Gaal over voor de belangrijkste voetbalvacature van ons land. Drie trainers met een uitzonderlijk voetbalverleden, maar ook trainers die de afgelopen jaren een deukje in hun reputatie hadden opgelopen.
Belangrijke vacature
Bert van Oostveen trok zich terug in Zeist en liet de kandidaten aan zich voorbij gaan. Na de open sollicitatie van Ruud Gullit aan tafel bij de heren van VI Oranje, leek deze de voornaamste kandidaat om Bert van Marwijk op te gaan volgen. Iemand met uitstraling en charisma, voor wie de deuren in de voetbalwereld wagenwijd opengaan. Maar met de aanstaande echtscheiding in gedachten en het aantrekken van een brede technische staf (om de zwakheden van Gullit op te kunnen vangen), was dit voor Van Oostveen waarschijnlijk niet de goedkoopste oplossing. Exit Gullit.
De beslissing om te kiezen tussen Co Adriaanse of Louis van Gaal moest voor Van Oostveen geen moeilijke zijn geweest. In zijn periode bij AZ noemde Adriaanse Van Gaal al de betere trainer, en Van Oostveen hoeft maar één telefoontje naar Joop Munsterman te plegen om zichzelf ervan te overtuigen dat Van Gaal de enige overgebleven kandidaat is. Een goed paard is inderdaad nog geen goede ruiter, maar een eigenwijze ruiter wordt absoluut geen bondscoach. Exit Adriaanse.
Louis van Gaal
Dus tekent Louis van Gaal, samen met zijn nieuwe assistent Danny Blind, een contract bij de KNVB die hen bind tot aan het WK van 2014 in Brazilië. Of dit een goede beslissing is van de KNVB zal moeten blijken. Van Gaal, die na zijn ontslag bij Bayern München in 2011 zonder werk zat, is een dominante persoonlijkheid, een controlefreak die een haat-liefde verhouding heeft met de pers. Een rancuneus persoon (zie de Ajax affaire van afgelopen jaar), die weinig tegenspraak duldt. Maar juist die rancune kan er nu voor zorgen dat hij zaterdag, 1 september 2001 achter zich kan laten. De dag dat hij verloor van Ierland en het WK van 2002 aan zich voorbij zag gaan.
Want Van Gaal is niet meer de coach van elf jaar geleden. De man die aan de spelers van het Nederlandse elftal wou laten zien dat hij een veel betere trainer was dan al hun clubtrainers bij elkaar. Van Gaal is tegenwoordig de man die Mounir El Hamdaoui in een vrije rol liet voetballen bij AZ, waardoor deze topscoorder werd van Nederland en zo een transfer afdwong naar Ajax. De man die bij Bayern München afscheid nam van gearriveerde, maar verzadigde vedettes en daar de eigen jeugd de kans gaf.
De ideale trainer dus om de bezem door de selectie van het Nederlands elftal te halen en die met een jong en fris team kwalificatie af moet kunnen dwingen voor het WK in Brazilië. Laat van Gaal maar rancuneus zijn, rancuneus op iedereen die hem beschimpte toen hij openlijk faalde. Maar bovenal, laat Van Gaal rancuneus zijn en revanche nemen op zichzelf.
