Boem. Weer een valpartij. Valpartijtje eerder, maar dat maakte de uitkomst niet minder erg. De Bask Azanza knijpt om wat voor reden dan ook in de remmen, zijn kopman Samuel Sanchez moet hetzelfde doen en eindigt onder Pineau en Valverde. Gebroken hand en een gebroken sleutelbeen. Verschrikkelijk voor hem, jammer voor de Tourkijker.
‘Samu’ (dus niet Sammy, meneer Ducrot en Dijkstra) Sanchez is namelijk al jaren de beste man in het oranje. Waar heel Nederland, tegen beter weten in, hoopt dat de Rabomannen in het oranje een goed klassement rijden, hoop ik dat Sanchez gewoon die Tour wint. Ook tegen beter weten in trouwens. Hij is namelijk veruit de leukste klassementsrijder om naar te kijken.
‘Ik ga vast’
Waar de meeste kopmannen vooral naar elkaar kijken, kijkt hij naar een goeie plek om aan te vallen. Het credo ‘als jij niet rijdt, dan rijd ik niet’ gaat voor hem niet op. Samu denkt eerder ‘ik ga vast’, om met ome Mart te spreken. En dan natuurlijk niet in de laatste klim. Nee, liever in een afdaling.
Het is maar weinigen gegeven om zo geweldig te dalen als Sanchez. Het is gewoon een genot om naar te kijken als hij met volle vaart zo’n berg af gaat. Totaal geen angst voor de afdaling. Hij weet dat zijn stuurmanskunsten zo goed zijn dat hij op volle snelheid kan. Handen op de remmen? Nergens voor nodig. Het leverde hem vorig jaar nog de winst van de 12e etappe en uiteindelijk kook de bolletjestrui op.
Bergop is hij natuurlijk ook een geweldenaar. Na zo’n afdaling die met alle wielerwetten spot, haalt niemand hem meer bij als hij eenmaal alleen bergop rijdt. Alleen in een groep met de allerbesten moet hij het nog wel eens afleggen. Daarom heeft de Asturiër nooit een grote ronde geworden. Dat betekent trouwens niet dat de echt grote mannen hem naar hartenlust laten ontsnappen. In zo’n afdaling kunnen ze gewoon niet anders.
Gouden helm
Hoewel Sanchez dit seizoen in bloedvorm was, hij won de Ronde van Baskenland, was hij voor niemand een serieuze kandidaat voor de eindoverwinning. Zijn tijdrit is namelijk niet te vergelijken met die van een Evans of Wiggins. De Tour was ook niet zijn doel dit jaar. Samu had namelijk iets te verdedigen. Een Olympische titel.
Daar zou hij opnieuw kans maken. Volgens mij meer dan een Mark Cavendish, die al snel tot favoriet werd benoemd. Sanchez rijdt zo’n Box Hill harder op en zeker veel harder af dan Cavendish. Zie die de laatste 15 kilometer dan nog maar eens bij te halen. Hij had zijn gouden helm daar zeker kunnen verdedigen. Of hij dat ook kan, moet maar blijken. Misschien valt zijn herstel goed uit en kan hij weer rijden, maar is hij dan ook in vorm? We zullen het zien.
De Tour wordt in ieder geval een stuk minder leuk op deze manier. Nu worden het echt alleen kopmannen die naar elkaar kijken. Ook als dat, door hun status, helemaal niet nodig is. Eén geluk: De favorieten hebben wel de afgelopen twee dagen wel laten zien dat ze elkaar pijn willen doen. Al is het nog steeds slechts op de laatste berg. De surplaces van Schleck en Contador in 2010 zijn zonder die renners ook echt voorbij.
