Ha die Mies!
Ja, het was een wandeletappe. Ze horen erbij en ik gun het de renners wel na zo’n slopende dag als die van gisteren. Maar potverdorie, wat een finale. Een razend spannend strategisch spel tussen vijf renners dat kilometers lang duurde. Wie durfde er het langst te wachten? Wie had er nog energie over voor een sprint? Uiteindelijk ging het tussen Peraud en Millar. En ik zat hier op mijn bureaustoeltje heel hard naar de televisie te schreeuwen. MILLAAAAAAAR! Ik weet dat Herbert en Maarten de kijkers er al de hele middag over doorgezaagd hebben, maar dit keer hebben ze groot gelijk: de biografie van David Millar is een prachtig boek. Als er één renner was die ik een overwinning gunde was hij het wel.
Mijn ‘kleine tourmomentje’ vandaag was het oudere echtpaar dat langs de weg stond. Allebei in het geel, vlaggetjes over hun auto gedrapeerd. Enthousiast stonden ze het peloton aan te moedigen. Maar dan ook echt het hele peloton, want op het spandoek dat ze bij zich hadden stond in hoofdletters: BRAVO A TOUS! Ik vond het bijna ontroerend. Niks favoriete renner of favoriet land. Ze stonden daar voor alle helden die zo gek zijn om de Tour de France te gaan rijden. Ik kan het alleen maar hartgrondig met ze eens zijn.
Bravo á tous, leve de Tour!
P
Hola Poncke!
Prachtig! Wat een lieve mensen. Ik herkende vandaag de brug over de rivier Isère. Altijd een heerlijk moment: het decor van de Tour herkennen van je vakantie. En dat is nog best lastig. Een weg ziet er heel anders uit vanuit de helikopter. De renners plus motorcamera rijden zo snel door dorpsstraatjes dat ze allemaal onherkenbaar op elkaar gaan lijken. Maar het idee dat je daar ook geweest bent, dat je ook in je auto of op je fiets over die weggetjes gereden hebt, en daar op dat pleintje onder die plataan een glas Orangina gedronken hebt, dat geeft extra glans aan de etappebeleving. Gratis vakantiegevoel.
Je voelt de Franse zon als het ware prikken op je huid, ook al zit je thuis voor het beeldscherm en regent het buiten. We zagen de renners rijden tussen zonnebloemvelden, hooiland en wijngaarden in dat prachtige landschap van de Isère naar de Ardêche. Dat gaf de kijker thuis toch nog een sprankje zomergevoel op deze druilerige dag.
Bij het doorkruisen van het departement Drôme maakte de helikoptercamera een shot van het Palais Idéal van Ferdinand Cheval, een postbode die zijn leven wijdde aan het fantasiepaleis dat hij bouwde van gevonden keien, leem, gaas en cement. Het bouwwerk wordt beschouwd als een zeer bijzonder staaltje van naïeve architectuur. ‘Je bouwt eens een muurtje, je gaat eens naar links of rechts, je maakt iets vierkant, je maakt iets rond, en zo ga je maar door’, luidde het commentaar van José De Cauwer.
Mooie overwinning van Millar. Morgen snel naar de Pyreneeën fietsen.
Hup!
M
@MiesjeB en @Ponckster die irl Monique Huijdink en Anne Spapens-Hamminga heten, kijken elke dag naar de Tour en tikken ondertussen aan hun Tourboek dat verschijnt in het voorjaar van 2013 bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. Zie ook www.100stetourdefrance.nl.
