Nietsontziende honger,
kloppende ribben,
hard doortrappen maar.
Mijn Grote Ronde door het
doolhof der keuzes
is begonnen:
wat wil ik echt?
Aanzetten, snel door de
massa sprinten en
kijken. Veel kijken.
Daar misschien. Ja. Nee. Of toch?
De weg slingert net
zo grillig als
mijn gedachten.
Herrie door mijn oortje.
Meteen wegklikken,
first things first. Eetlust
inslikken. Links en rechts naast
mij veel geduw, geen
idee waarom.
Ook de tijd dringt.
Nauwelijks energie
om na te kunnen
denken. Stilaan komt
het moment dat hollen of
stilstaan zich tegen
mij gaat keren.
Ik kijk, kies, knijp.
Afstappen, wachten. Ik
steek over, zet m’n
fiets neer en loop naar
binnen. “Wat zal het zijn voor
u?”. Geen twijfel nu:
“Één patat met.
Hier opeten.”
