Ha die Mies!
Het begin van de etappe werd niet uitgezonden, dus hoe de kopgroep tot stand kwam zagen we helaas niet. En tijdens het middenstuk heb ik me – ik geef het eerlijk toe – onledig gehouden met opzoeken waar ik ook al weer met vakantie was geweest. De etappe ging door de Dordogne tenslotte.
Er gebeurt nu eenmaal weinig totdat de finale begint in zo’n overgangsetappe. Er rende een hond het peloton in, Maarten Ducrot probeerde een vuvuzela-terrorist die zich vlak bij het commentaarhokje ophield het zwijgen op te leggen, dat soort dingen. Maar ik moet en ik zal bij de tv zitten. Want Mies, na zondag is er helemaal geen Tour meer. En dan weet ik dat ik huilend door het huis zal dolen, terugverlangend naar zo’n saai middenstuk. Mijn koninkrijk voor een overgangsetappe! Vandaag koester ik dus zelfs mijn tijdelijke lichte verveling.
Gelukkig is al dat wachten bijna nooit vergeefs in de Tour. Want. Wat. Een. Finale. De sprint van Cavendish vanuit het aanstormende peloton, over o.a. de nog een klein stukje vooruitgebleven LL Sanchez, ging op warpspeed. Echt, die moeten mensen vanavond nog even in de herhaling terugkijken. Fenomenaal.
Leve de Tour!
P
Hola Poncke!
Iedere Noord-Europeaan is weleens met vakantie geweest in de Dordogne. Ik ook. Ik heb zelfs een dienblad en een ijskastmagneet van Rocamadour. Dan ga je tijdens zo’n etappe toch meer op het decor dan op de renners letten. Ik was er als kind zo’n 30 jaar geleden: een leeg, glooiend en zinderend landschap herinner ik me, met hier en daar een prachtig stadje. Toen ik er een jaar of vijf geleden nog eens was, viel het me tegen. Heel erg toeristisch geworden, meer een nagemaakt decor van bordkarton dan het authentieke landschap uit mijn herinnering. Alles gaat voorbij.
‘Het is de etappe van de laatste hoop’, zei De Cauwer.
‘Je hebt ook bars en dancings van de laatste hoop hè’, antwoordde Wuyts.
Ach ja, de laatste hoop.
De laatste 40 kilometer viel het geen seconde meer stil. Talloze jongens met laatste hoop fietsten zich het snot voor de ogen. En toen won Cavendish met een inderdaad fenomenale sprint zijn tweede rit in deze Tour. Hij perste daar in die laatste 200 meter al zijn frustratie eruit. Er stond, zoals dat heet, niemand op de foto. Die zien we nog een laatste keer terug op de Champs Elysées.
Morgen de tijdrit die gewonnen wordt door Wiggins en dan naar Parijs. Ik krijg het nu al koud.
Hup!
M
@MiesjeB en @Ponckster die irl Monique Huijdink en Anne Spapens-Hamminga heten, kijken elke dag naar de Tour en tikken ondertussen aan hun Tourboek dat verschijnt in het voorjaar van 2013 bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. Zie ook www.100stetourdefrance.nl.
