Hans Hillen. Daar had ik me op verheugd. De vleesgeworden waterdrager van het CDA. Eindelijk mocht hij het echte werk doen: Defensie. Tussen de mannen. Met je katholieke schoenen in het Afghaanse zand. ’s Avonds een sigaartje roken met de commandant, terwijl je verveeld naar een Playboyposters op de muur kijkt.
Het werd een teleurstelling. De Grote Strateeg bleek een brekebeen, die vond dat hij te hard moest werken. Maar vandaag is hij terug. De strateeg. De man die dingen ziet. Dingen voelt. In Elsevier ziet hij ineens waarom het CDA zo is gekrompen: ‘Het CDA ziet de katholieke erfenis over het hoofd.’ Katholiek? Dan denkt u misschien aan God, aan een kromgetrokken Paus of aan een rukkende bisschop Simonis in een jongensinternet. Zo niet Hans Hillen. Hij ziet vooral ‘gezelligheid’.
‘Bonhomie, vriendelijkheid, sfeer scheppen, het is allemaal verdwenen.’ Volgens Hillen zitten CDA-kiezers niet te wachten op ‘een streng gezicht vol morele oordelen. Mensen willen voelen dat het gezellig is, dat je thuis bent ergens.’
Hier is de spindoctor. Heerlijk. Als er ooit een kabinet geweest is met zoveel beeldbepalende katholieken is het dit gedoogkabinet wel. Verhagen, Leers, Hillen. Ze hebben de protestanten Balkenende en Donner naar het museum verbannen. Maar dat doet er allemaal niet toe. In verkiezingstijd mag je alles aan elkaar liegen, zoals het een goed katholiek betaamt.
Hillen reageert misschien ook op het campagnespotje van Buma. In dat spotje is van gezelligheid geen sprake. Sterker nog: Buma doet alles alleen. Hij veegt de kruimels van de tafel, omdat hij alleen gegeten heeft. Niet echt ‘bonhomie’.
Hillen lijkt te zeggen: Geef mij de campagnebudgetten en ik zorg voor rode wijn, voor een open haard en een berenvel om naakt op te liggen. Ik zie Hans zwoel in de camera kijken. Daarna kijkt hij goedkeurend naar een harem van katholieke meisjes, die de grote Hans Hillen ‘sfeer scheppend’ aankijkt. Ze heffen het glas. Orbi en Urbi.
En toch heeft-ie gelijk. Ook bij de PvdA hebben ze in de gaten dat de inhoud er niet toe doet. De gelijkhebberige Samsom wordt in snel tempo omgetoverd tot een vrolijke, liefhebbende vader. In een speciale glossy tafeltennist hij met de immer gezellige jakhals Frank Evenblij. In datzelfde nummer zien we Hans Spekman in zijn comfortabele stoel op zolder. Hij vertelt over zijn favoriete plaatjes.
Gezelligheid. Niks Europa. Niks islam. Op 12 september kiezen we voor de sfeer. Ja, zelfs Geert Wilders doet er aan mee. Tegen Merel Westerik vertelde hij over zijn rode zwembroek met schildpadjes. Met die heerlijke Limburgse glimlach wordt de gezellige kiezer gewonnen
Hillen ziet echter ook dat er qua gezelligheid niemand boven Emile Roemer gaat. Hij noemt hem zelf ‘KVP-light’. ‘Het katholieke kruid in de melange van de samenleving is tegenwoordig onherkenbaar. De SP gebruikt dat gemis door de kaart van de gezelligheid te spelen.’
Het is duidelijk wat Hillen wil zeggen: Laat de gezelligste partij winnen!
Marcel Duyvestijn is altijd van de gezelligheid geweest. Hij hoopt van harte dat Hans Hillen met hem een glas rode wijn wil drinken. Misschien zelfs met die katholieke harem het campagnebudget van het CDA opzuipen. Proost.
