Het bericht dat de transfer van Ismaïl Aissati naar Vitesse is afgeketst kwam bij menig voetbalvolger toch als een verrassing. Aissati gaat toch niet akkoord met het aanbod van de Arnhemse club en aast op een overgang naar een club in de Spaanse competitie. Gooit de ooit zo talentvolle Aissati daarmee zijn eigen ruiten in? En waar gaat er toch in hemelsnaam om in dat koppie van de ooit zo talentvolle voetballer?
Waardering en respect
De situatie van de Marokkaanse middenvelder was nog geen jaar geleden volkomen uitzichtloos. Bij Ajax hadden ze geen plek meer voor Aissati, hij werd teruggezet naar het tweede elftal. Samen met de ook al overbodige El Hamdaoui mocht hij zijn trainingen afwerken met de beloften van de landskampioen. Dat was ook een beetje Aissati’s eigen schuld, want hij was te laat -en zonder opgaaf van reden- verschenen bij Ajax. Later gaf hij toe dat die actie niet zijn slimste was maar het verdict van De Boer was duidelijk: overbodig bij Ajax.
Een paar jaar eerder was Aissati nog vol bravoure vertrokken naar de hoofdstad. Bij PSV, de club waar hij onder Guus Hiddink zijn doorbraak beleefde, was hij op een zijspoor terechtgekomen. Dat had Aissati zelf ook niet verwacht. Want het talent dat hij bezit, dat kon toch niet verdwenen zijn? Zelfs Andrea Pirlo was op die bijzondere avond in november 2005 onder de indruk van de potentie van Aissati. Het was precies dié avond dat Aissati samen met Cocu en Mark van Bommel het middenveld van AC Milan aan gort speelde. Nog maanden daarna was heel Eindhoven sprakeloos van die fantastische avond. En heel voetbalminnend Nederland wist het zeker – die Aissati gaat een grote meneer worden.
Onder de indruk
Het kan verkeren. De ontwikkeling stokte, blessures speelden op en Aisatti verloor zijn glans. Marco van Basten zag nog wel perspectief in Aissati en haalde hem naar de Arena. Ook in Amsterdam bleefAissati geblesseerd en de betaalde vier miljoen euro leek de zoveelste slechte investering van Ajax. Uiteindelijk werd Aissati verhuurd aan Vitesse en in Arnhem ging het een tijd goed. Later wilde de inmiddels rijk geworden club Aissati overnemen, maar Aissati weigerde. Het geboden salaris was hem toch te laag. Uiteindelijk koos Aissati dus voor de terugkeer naar Amsterdam. En daar begon hij in de tweede seizoenshelft van het vorige seizoen opeens aan een wervelende terugkeer.
Door een reeks aan blessures moest De Boer uiteindelijk een beroep doen op de eerder verbannen Aissati en bovendien was De Boer onder de indruk van de mentaliteit die de Marokkaan had getoond tijdens zijn periode in Jong Ajax. Aissati greep zijn kans en werd zelfs erg belangrijk: hij was de beslissende factor in de met 2-0 gewonnen thuiswedstrijd tegen PSV. Een cruciale overwinning, Ajax werd later -met Aissati in de basis- voor de tweede keer op rij landskampioen. Ajax wilde zelfs het aflopende contract van de Marokkaan verlengen. Had Aissati toch maar mooi voor elkaar gekregen. Tegen een iets lager salaris kon hij blijven, want ook in Amsterdam groeien de bomen niet meer tot in de hemel. Maar dat wilde Aissati niet en dus ging hij op zoek. En hij vond in Vitesse een geschikte club.
Weer een onzekere periode
Bij Vitesse -en onder oude bekende Fred Rutten- trainde Aissati een aantal weken mee. Hij ging zelfs mee op de teamfoto en werd al gepresenteerd. Alles leek in kannen en kruiken, maar zoals u inmiddels weet is de transfer afgeketst. Wat gaat er toch om in dat koppie van Aissati, die een ongelooflijk goed salaris bij een topclub in opkomst laat schieten. Bovendien laat hij niet alleen een riante vergoeding aan zich voorbij gaan, ook de sportieve keus is vreemd. Rutten heeft veel vertrouwen in Aissati en had een sleutelrol voor hem in gedachten. Waarom Aissati zijn kont tegen de krib gooit en wederom -vrijwillig- een onzekere periode tegemoet gaat, is volstrekt onduidelijk. Wellicht zit zijn management dwars. Hoe dan ook – het is dood- en doodzonde.
