Lex Immers wil niet langer zwijgen. “Het is lastig voetballen in de kast”, vertelt hij in een openhartig interview. “Bij ADO was het niet mogelijk om over mijn geaardheid te praten. De stap naar Feyenoord is voor mij dan ook belangrijk. Het ‘Hand in hand, kameraden’ wordt hier ook in de praktijk gebracht. Een verademing.”
“Sowieso stond dat groen-geel mij totaal niet. Maar je moet het niet in je hoofd halen om daar wat van te zeggen. De flikkers en nichten vliegen je dan om de oren. Dan leer je het wel af hoor, je modebewuste kant tonen.”
“Ik heb mij jarenlang als iemand anders voor moeten doen. En dat gaat ver. Stekels, om maar niet buiten de boot te vallen, een vriendin, want al je vrienden hebben een vriendin en zonder ben je al snel verdacht; dat wil je voorkomen.”
“Ik ging zelfs opzettelijk en overdreven mannelijk praten. Een beetje lager, veel ziektes en woorden van één lettergreep. En dat met zo’n domme blik, weet je wel. Als een kameleon pas je je aan je omgeving aan. Het is gewoon een overlevingsstrategie.”
“Ik ken alle grapjes. Maakte ze zelf ook, maar elke bruinwerker en bilridder sneed me door mijn ziel.”
“Bij Feyenoord is dat allemaal anders. Ik kan hier gewoon mezelf zijn. Ik heb zelfs een vriendje, Ruud. Hij speelt ook in Feyenoord 1. Niemand die daar moeilijk over doet.”
“Ajax wil niet met een boot op Gay Pride aanwezig zijn. Voor Feyenoord is dat geen enkel probleem, maar wij gaan onder geen beding naar die jodenstad.”
