Al voor de aftrap heeft London 2012 een vlaggenincident, en niet zo’n kleintje ook. Hoe dom/lui/dronken moet je zijn om uitgerekend de Zuid-Koreaanse vlag af te beelden naast de voetbalsters van Noord-Korea? Stelt u zich voor dat het Nederlands voetbalelftal aan het begin van een officiële wedstrijd zou worden gepresenteerd naast, ik noem maar wat, de Duitse vlag. Ons land zou te klein zijn, en het complete naoorlogse verzet zou weer eens tot vervelens toe in de pen klimmen.
Ondanks dit gedoe is er voldoende reden om naar de rest van het Olympisch ceremonieel uit te zien, vooral vanwege de pracht van sommige volksliederen. Volksliederen tijdens de Spelen zijn vaak vreemde momenten; de emoties van de overwinning op de ander en het zelf, gemixt met al dan niet misplaatste gevoelens van nationale trots. En dat dan tijdens muziekstukken waarvan bijna niemand meer de historische context kent. Hier mijn persoonlijke Top-3:
Brons: The Star-Spangled Banner
De revolutiehymne van de Verenigde Staten van Amerika, sportland bij uitstek. Een vaak slecht vertolkt, maar o zo schitterend volkslied.
And the star-spangled banner in triumph shall wave
O’er the land of the free and the home of the brave!
Zilver: Das Lied der Deutschen
Het prachtige, gedragen volkslied van onze buren. Allang niet meer ‘über Alles’, omdat men sinds 1991 nog slechts het 3e en laatste couplet zingt. Mits goed uitgevoerd, altijd goed voor een opkomende traan of twee.
Einigkeit und Recht und Freiheit
sind des Glückes Unterpfand;
blüh’ im Glanze dieses Glückes,
blühe, deutsches Vaterland.
Goud: Gimn Rossijskoj Federatsii
De Russische beer wint met vlag en wimpel van de Amerikaanse en Duitse adelaars. Mochten we ooit een soort wereldregering krijgen, dan mag het Russische volkslied het Lied van Moeder Aarde worden. Want wat is het mooi.
Moge je roemrijk zijn, ons vrij Vaderland;
De eeuwige bond der broederlijke volkeren;
De volkswijsheid die wij van onze voorvaderen gekregen hebben!
Moge je roemrijk zijn, het land! Wij zijn trots op je!
Hup Rusland!
