Smullen smullen mensen. Romney is op campagne en bezoekt eerst Engeland en daarna Israel. Het was allemaal zo goed bedacht van te voren en het kwam qua timing ook nog heel goed uit. Romney, de man achter de succesvolle Olympische (winter) Spelen in Salt Lake City, bezocht de (echte) Olympische Spelen in London. Kon ie meteen twee vliegen in een klap slaan. Zijn bezoek aan Downing Street maakt hem tot een staatsman en het zijn in de stad van de Olympische Spelen onderstreept zijn succes in zijn eerdere carrière. Maar ja, mooie plannetjes en hoe ze uitpakken, daar zit nog wel eens wat tussen. Het kan verkeren.
Na zijn kritische opmerkingen over de organisatie van de Spelen in Londen en de scherpe kritiek die het uitlokte van zowel de Britse premier Cameron als burgemeester Johnson van Londen, (prachtig op zn Brits, ingehouden maar daardoor des te vernietigender) moet Romney met een verklaring komen. Hoe hij uit Downing Street 10 komt, met een lullig vlaggetjeslint op de achtergrond (maar daar kan hij niks aan doen) is ronduit pijnlijk. Hij stottert nog net niet. En hij straalt in alles uit: dit was niet de bedoeling. Ik had hier nu met charismatische overtuiging moeten staan: alles is een succes, ik ben een succes! Maar nee dus, hij staat te schutteren en zoekt naar woorden om zijn excuses aan te bieden. Weg beeld van potentieel groot staatsman.
In de politiek zijn er soms paradoxen die je bewust moet inzetten. Daarbij moet je kunnen liegen, keihard liegen. Als Romney echt had nagedacht, dan had hij moeten bedenken dat hij de Britten een enorme pluim moest geven, ook al gingen dingen niet helemaal goed. Zij een succes, hij een succes. Iedereen blij!
Iemand die dat heel goed snapt en ook kan is Mark Rutte. Onze premier was net als Romney in Londen. In een interview op de radio kon hij zijn enthousiasme botvieren. Het was allemaal geweldig, super goed georganiseerd, fantastische opening. Ook geen problemen met het vervoer gehad.
De journalist vroeg of hij nog lang bleef of dat hij terug moest om campagne te voeren (wat een domme journalist overigens). Marks antwoord: nee hoor, hij moest weliswaar hard aan de slag, maar gelukkig niet voor de campagne. Die begon pas op 25 augustus! Nu was het genieten van de Olympische Spelen. Mensen zaten helemaal niet te wachten op de campagne. Iedereen was met de sport bezig. Moehaha, Mark zal erg gelachen hebben. De Olympische Spelen is een geschenk uit de hemel voor hem. Als premier mag hij overal bij zijn en kan hij heerlijke interviews geven. Het hele Oranje gevoel straalt op hem af. Geen campagne!? Duh! Hij is volledig in de campagnemodus en deed dat voortreffelijk, door vooral te doen alsof hij geheel en al niet in de campagnemodus stond. De premierbonus incasseren noemen we dat bij dit soort evenementen.
Ik neem aan dat Obama kijkt of hij nog van de Spelen kan profiteren. Waarschijnlijk een huldiging van de gouden Amerikaanse helden op het Witte Huis. Als hij dan maar niet vergeet de Britten enorm te complimenteren met de goede organisatie, midden in zo’n grote wereldstad.
Niesco Dubbelboer is voormalig Tweede Kamerlid voor de PvdA. In het najaar organiseert hij een reis naar de presidentsverkiezing in de USA.
