Arthur: Vriend! Ik moet je iets opbiechten! Ik word helemaal gek van computers die niet werken! Vroeger sloeg ik dan met mijn vuist op bijvoorbeeld een haperende laptop, onder het mom van: beter helemaal stuk dan half stuk. Het is mij eens gelukt om via de garantie een nieuwe laptop te krijgen. Ik had echt op dat kutding staan stampen en ging vervolgens met een vrome smoel
(denk aan Frans Timmers die een meter ouwel in zijn reet geschoven krijgt) naar de toko. Kreeg ik een week later een bezorgd telefoontje, dat de hele printplaat gebroken was en dat dat echt niet vanzelf gebeurd was. Toen waren de poppen aan het dansen! Ik ga dan echt heel bekakt en dwingend praten, (zoals wij vroeger het personeel in de overzeese gebieden ordonneerden) en ik zei tegen die nerd: “Dus u suggereert dat ik op het ding heb staan stampen? Weet u wel dat ik voor de Consumentengids werk, en hele hoge contacten heb bij Vrij Nederland, De Groene Amsterdammer en de Limburger? Ik schrijf uw minderwaardig bedrijfje helemaal stuk, tenzij u mij natuurlijk een geinige nieuwe Acer doet toekomen.”
Buneo, die had ik een week later maar die is vervolgens weer gestolen voor de Grote Moskee aan de Amstel.
” Die zei mij meteen al dat hij niet geloofde in ADHD en dat het een complot van de Ritalin-maffia was. ”
Jij denkt: Tuur heeft ADHD maar zo is het dus niet. Op aanraden van een van mijn talrijke exen, een geneeskundige in de categorie specialist, heb ik mij eens grondig laten doorlichten in het dolhuis Vijverdal in Maastricht, door de belangrijkste autoriteit op het gebied van de ADHD in de Benelux. Die zei mij meteen al dat hij niet geloofde in ADHD en dat het een complot van de Ritalin-maffia was. Hoe het ook zij: na een onderzoek dat ruim een maand in beslag nam, een en ander in de tijd van mijn baas, zoals het hoort, rolde er uit dat ik geen ADHD had. Enorme teleurstelling want: wat had en heb ik dan? Ik kan bijvoorbeeld niet tegen snoeren, dan wordt ik helemaal mataglap wanneer ik zo een kluwen rubberslierten uit mijn nichterige rugzakje haal en vervolgens moet ontknopen. Echt knettergek word ik dan, Paula en de honden vluchten dan het Algarviaanse oerwoud in hoor! Herken jij jezelf hierin? Of ben jij een Hubo-man, zo eentje die alles kan? De vrouwtjes zijn gek op dat type man!
Joost: O, lieverd, je lijkt wel een wijf, met dat snoerengedoe en die aanhoudende klachten over je geestelijke gesteldheid. Ik ben daar heel goed in, in de omgang met vrouwen op dit punt. Dan zeg ik eerst: “Ga nou es rustig zitten.”
En daarna: “Denk nu es goed na. Waar was je toen je je sleutels nog had?”
Het werkt altijd. Gewoon een kwestie van logisch nadenken. En je rust pakken. En zo is het met de computer ook. Niet gelijk op alle knoppen gaan drukken als het niet werkt. Het gebeurt ook dat de stekker er niet in zit. Dat soort dingen. Je kunt de computer ook herstarten. Meestal zijn dan alle problemen opgelost. Maar vooral: Even tot tien tellen. Of van mijn part tot honderd. Werkt gegarandeerd. Wat ook helpt trouwens, is: stoppen met roken en drinken en die vieze drugs gebruiken, en naar de sportschool gaan. Of op zwemmen. Je krijgt er niet gelijk een goddelijk lichaam van, maar tussen de oren wordt het dan best wel helder. Maar ja, Arthur, ga jij luisteren naar deze tips, ouwe zenuwlijer van me? Ik heb zo’n idee van niet hè?
” Moeders de vrouw knijpt natuurlijk geen oog meer dicht ´s nachts, als Terminator Joost zijn huwelijkse rechten opeist. “
A: Ik zou toch wel eens willen weten wat je verloofde van jouw teksten vind, volgens mij geeft ze je van katoen met de deegroller als ze deze seksistische paternalistische troep van je leest. Je bent een nieuw mens geworden, hè, dat lees ik tussen de regels door. Mijnheer is twee weken naar homo-aerobics geweest en doet zich nu voor als een jonge god. Opnieuw ben ik benieuwd naar de reactie van moeders de vrouw, die knijpt natuurlijk geen oog meer dicht ´s nachts, als Terminator Joost zijn huwelijkse rechten opeist. Ik lucht mijn hart bij jou en dan kom je godverdomme met badinerende adviezen als: zit de stekker er wel in. Ben je soms van de telefonische hulpdienst van die nerdshop RAF in de hoofdstedelijke Rijnstraat. Daar moest je vroeger je electronicatroep kopen als je er bij wilde horen, net zoals je kwarteleitjes bij de Fred de Leeuw in de Utrechtsestraat, en buttplugs bij Christine Le Duc (die kan je tegenwoordig ook via internet bestellen, dan bezorgt de postbode ze in een discrete bruine zak). Bij de RAF werkten allemaal van die puisterige knullen met Kurt Cobainkapsels, en die keken al geïrriteerd als je ze vroeg hoe laat het was.
” Ik vind dat hele voorspel een overbodig gedoe, dat is allemaal de schuld van de NSVH. “
Overigens ben ik wel heel goed en handig in de keuken, ik blaas die hele vette Paul Bocuse weg met mijn kookkunsten, dat is eigenlijk best wel raar. Ik bedoel, ik kan niet eens een band plakken! Beetje vingeren en zoenen kan ik ook wel, maar ik vind dat hele voorspel een overbodig gedoe, dat is allemaal de schuld van de NSVH.
Volg je de Olympische Spelen eigenlijk nog? Ik zag dat een of andere Komodo-varaan had gewonnen met zwemmen, maar ik kijk niet meer naar zwemmen sinds die keer dat ik mij aan het aftrekken was op Ada Kok en mijn moeder binnenkwam met zelfgebakken cake en een kopje thee. Doe je trouwens mee aan de Gay Parade, op het bootje van de Dagelijkse Standaard? Vragen, vragen vragen, Justine, kom nou toch eens met de waarheid voor de dag!
J: Ik ben inderdaad een beer van een vent geworden, sinds ik op de sportschool zit. Armen van staal, je kent dat wel. En bicepsen…of hoe die dingen ook mogen heten. Overigens is het niet zo dat de sportschool lustverhogend werkt. Zeker, aandacht van de vrouwtjes, geen gebrek, maar er knelt van alles af op die machines bij het heen en weer glijden over die zadels bijvoorbeeld, dus het onderstel is aardig tot pulp. Ik heb dat wel eens ergens gelezen ook. Bij vrouwen schijnt dat weer heel anders te werken. Het probleem met de sportschool is vooral dat je de hele tijd met geluid uit naar de Olympische Spelen moet kijken. Zo heb ik een halve wedstrijd gezien van ons nationale team tegen die van Zuid-Korea, waar trouwens veel knappertjes tussen zitten. Het is wel pijnlijk dat er tegelijk ook een scherm te zien is van Eurosport, of zoiets. Daarbij zenden ze alleen de besten uit, en dan krijg je toch een heel andere indruk. Geen oranje namelijk. Misschien bevinden we ons toch niet zo aan de top van de wereld als we zelf nogal een lijken te denken, afgaande op wat die Mart ons vertelt. Die Mart denkt trouwens dat de flirtende meisjes in die programma’s hem echt leuk vinden, en dit is een misverstand waar wel meer ouder wordende mannen last van hebben.
Ik had dat toevallig een paar keer aan de hand. Bloedmooie vrouwen die tegen je aan gaan staan en overdreven beginnen te lachen om je grappen, ook al bedoelde je het niet eens als grap. Ik vraag me af hoe dat komt, maar ik denk dat het voor hen toch een soort van oefenen is, voor als de echte doelwitten langskomen. Het is dan zaak, Arthur om niet te reageren. Niet! Ik kan dit niet vaak genoeg herhalen. Als je wordt aangeraakt, nooit terug aanraken! De gevolgen zijn dan namelijk desastreus voor je ego. Ik zeg het maar. Dat je het weet.
A: Weet je dat ik helemaal geen televisie heb, eigenlijk al acht jaar niet? Ik lees de MediaCourant, de Telegraaf en wat gnomen op Twitter die over De Wereld Draait Door tweeten, en dan ga ik gewoon meelullen in en op de sociale media, over mij volstrekt onbekende programma´s en soapies zoals Maarten van Rossem en Brit. Ik heb beperkt stroom, die krijg ik via wat verweerde zonnepanelen, en daar kan ik mee naar de radio luisteren en de leeslamp van gebruiken.
” Snap jij dat nou, mensen die nooit lezen en de hele godgansche dag en avond naar de treurbuis kijken, naar Cornald Maas, Flappie van Nieuwkerk, Mart Smeets, Kim Holland en voor mijn part Zomergasten. Die totale leegte! “
Ja, ik lees, enorm veel, van hele zware troep, Duitse literatuur van alle eeuwen, tot lekkere thrillers. Gisteren op mijn schijthuis in ene ruk The Deceiver uitgelezen, van Frederic Forsyth, waanzinnig gewoon, dat is literatuur hoor. Snap jij dat nou, mensen die nooit lezen en de hele godgansche dag en avond naar de treurbuis kijken, naar Cornald Maas, Flappie van Nieuwkerk, Mart Smeets, Kim Holland en voor mijn part Zomergasten. Die totale leegte! Ik prijs mijzelf gelukkig met mijn goede opvoeding, het hele huis stond vol met boeken en mijn vader las ook op het schijthuis en ik met de zaklantaarn onder de dekens, zoals het hoort. Hoe kunnen mensen die niks lezen nou goed schrijven?
Ik hoorde laatst het verhaal van een vriend die iets hoogs doet bij de radio, en die had een sollicitant die radio wilde maken. Luister je wel eens naar de radio, vroeg mijn vriend. Nee, zei die onbenul, is dat nodig dan? Eigenlijk heb ik zin om mijn laptop tegen een muur aan gruzzelementen te smijten, maar ik wil ook niet meer terug naar mijn oude Adler tiepmasjien en die kankerzooi van Tipex. Dat soort problemen houdt mij mateloos bezig, maar ik voel nu ineens de ernstige behoefte tot onaneren, ik zag jouw goddelijk lichaam voor me, die staalkabels, je strakke kippekontje, jij op dat bootje op de gracht met Patrica. Aaaaaaaaaaaaaarg
J: Patricia? Wie is dat? Nou goed. Ik ga nog maar eens Hegel lezen.
