Nog maar een paar nachtjes slapen en dan is het zo ver: Louis van Gaal gaat kleur bekennen. Aanstaande vrijdag geeft de kersverse bondscoach van Oranje zijn eerste persconferentie sinds zijn aanstelling. In tegenstelling tot wat het ronkende persbericht ons deed vermoeden (geen verdere mededelingen tot de persconferentie) heeft Van Gaal toch al wat proefballonnetjes omtrent Oranje doen opstijgen. Toch nog even snel terug in de tijd. Waarom ging het in 2001 ook alweer mis tussen Van Gaal en het Nederlands elftal? Het leek zo’n gedroomde combinatie. De succescoach Van Gaal herenigd met een van de meest getalenteerde generaties Nederlandse topvoetballers aller tijden. En toch ging het mis. De verwende vedettes wilden tijdens de trainingskampen van Oranje lekker een rustig rondo’tje spelen. Even bijkomen van de hectische toestanden in de absolute top van het voetbal. Het ritme van een topvoetballer is immers redelijk druk. Drie dagen in de week een wedstrijd waarin er gewonnen moét worden en bovendien dat eeuwige gereis. Van vliegtuig naar bus en van bus naar vliegtuig. Nu krijgen die mannen daar een bovengemiddeld goede belonging voor, maar toch. Zwaar is het wel.
Lekker een rondo spelen met al die andere vermoeide spelers, terwijl pak ‘m beet San Marino zich al weken aan het voorbereiden is op de wedstrijd van het jaar. Nou, dat ging er bij Louis van Gaal niet in. De Amsterdammer was gewend dagelijks zijn spelers af te beulen. De werkwijze van Van Gaal is onder meer gebaseerd op een strakke discipline, maar die discipline konden de internationals bij Oranje niet meer opbrengen. Terwijl Van Gaal tijdens die paar trainingen die hij heeft met Oranje de teugels wilde laten vieren, kozen de spelers voor de andere weg. Van Gaal kon het bekijken. Weg chemie, weg teamgevoel. Maar vooral: exit WK 2002.
Komen we weer uit bij de proefballon van Louis van Gaal. Zou Van Gaal geleerd hebben van de fouten van tien jaar terug? Zou hij nu snappen dat het -dagelijks- trainen van een club wezenlijk anders is dan het managen van 23 ego’s die slechts enkele weken per jaar bij elkaar zijn? Het zou groot zijn van Van Gaal om dat toe te geven. In gesprek met BNR Nieuwsradio liet de nieuwe keuzeheer van de KNVB zijn licht schijnen over de nieuwe werkmethodes die hij wil gaan toepassen. Zo wil Van Gaal inzicht in de slaapuren van zijn spelers. Nachtrust is immers essentieel voor het presteren van een topsporter en Van Gaal wil die uren graag bijhouden en bijpennen in zijn notitieboekje. Of dat niet te ver gaat? “Zo ver moet je gaan. Alleen moet je de spelers overtuigen dat het geen controlemiddel is, maar dat het iets is voor henzelf. Dat ze beter gaan herstellen van al hun inspanningen,” zo zei hij.
Niet iedereen lijkt dat een goed idee. Wat de pers en stukjestikkers zoals ondergetekende er van vinden is van ondergeschikt belang, maar wat de er van spelers vinden; dat is belangrijk. Laten we beginnen bij bijvoorbeeld spits Klaas-Jan Huntelaar. Als we NRC mogen geloven had Van Marwijk nog nooit zo’n irritante speler in zijn groep gehad, maar Van Gaal lijkt toch niet om de superspits van Schalke ’04 heen te kunnen. Tegen het Duitse Bild liet Huntelaar zich uit over de slaapplannen van ‘Von Gaal’. “Ik vind het niet erg als mijn gegevens per computer gecontroleerd worden. Ik wist dat hij al langer met deze plannen bezig was. Als profvoetballer heb je ook zeker acht tot tien uur slaap per nacht nodig. Het is niet handig als je dan om twee uur ‘s nachts je bed in duikt.”
Duidelijk verhaal. Maar denkt iedereen er zo over? Nee. Uiteraard niet. Rafael van der Vaart bijvoorbeeld heeft er totaal geen trek in. Raffie heeft op het tijdstip dat Van Gaal achter zijn computertje kruipt om te kijken of iedereen slaapt meer zin in een goedgevuld broodje shoarma met extra veel knoflooksaus. En geef hem eens ongelijk. Bottomline: Van Gaal lijkt weer te vervallen in zijn oude fouten. Verwende internationals moet je juist vrijheid en vertrouwen geven. Een strakke discipline heeft weinig zin. Als dat maar goed gaat.
