Dat Shakespeare nog steeds favoriet is onder de toneel- en theatergezelschappen moge duidelijk zijn. Vorig jaar kwam onder andere Toneelgroep Amsterdam met een geheel eigen interpretatie van zijn Midsummernights Dream. Wegens succes zal het stuk ook dit seizoen weer meerdere malen worden uitgevoerd. Ook komen onder andere MacBeth, Othello en Hamlet dit jaar weer in 2012-versie naar de theaters en schouwburgen. Interessant, maar er is één gezelschap dat echt veel tijd steekt in het ombouwen van een Shakespeare-klassieker.
De Utrechtse Spelen presenteerden afgelopen weekend de première van ‘Veel Gedoe om Niks’. Een samenwerking tussen het gezelschap met onder andere Benja Bruining, Arthur Japin en Sanne Vogel en de jazzformatie New Cool Collective. De gehele Douwe Egbertszaal in de Utrechtse Schouwburg werd omgebouwd voor dit indrukwekkende schouwspel.
Veel gedoe om niks
Van de zaal is niets meer te herkennen. Alleen op het balkon bevinden zich nog stoelen. Als publiek bevind je je in het feestgedruis: de acteurs wandelen al lang voor de openingsscene door de zaal om het publiek, geheel in personage, gedag te zeggen. De randen zijn ommuurd met balustrades met aan weerszijden trappen. De lichten brengen de zaal met kleuren in de goede sfeer. Opvallend: naast licht wordt er weinig versiering gebruikt. In het midden bevindt zich een rond podium met daarop New Cool Collective die het spektakel muzikaal begeleidt. Onmisbaar: het hele verhaal valt of staat met de begeleidende muziek. De muzikanten zijn deel van het verhaal, hele conversaties worden gevoerd met een trompet of gitaar en saxofonist Benjamin Herman wandelt geregeld de hele zaal door om zich ook met de gesprekken te bemoeien. Sporadisch volgen ook de andere muzikanten in een stoet over de balustrades om de acteurs te volgen. Dee muzikanten weten allemaal kunstig een verhaal te vertellen zonder worden. En soms converseren de acteurs gewoon mee door aan te schuiven met een instrument.
De acteurs leveren dan ook een sterk staaltje acteerwerk. De kunst van het constant in je rol blijven terwijl het publiek met je wil dansen en praten en je tegelijk nog een Shakespeare-klassieker proberen te vertolken: het is prachtig. Benedict gebruikt de vrouwen uit het publiek als voorbeeld, de prins trekt een dame het podium op om te dansen, Beatrice praat vrolijk met wat kinderen en de serveersters komen je lege blikje bier opruimen. De bewakers, twee Utregse jongens die constant uitdrukkingen en woorden op hilarische wijze door elkaar halen, brengen een luchtige sfeer tussen de zware intriges. Een dame die haar flesje niet open krijgt wordt nobel gered door de jongemannen. Ze leggen je de huisregels uit en vangen onderwijl nog af en toe een boef.
Zichtbare Shakespeare chaos
De chaos die Shakespeare in ieder stuk weet te creëren is duidelijk zichtbaar. Een kunst: in zowel boeken als op het toneel worden er bij meerdere verhaallijnen toch altijd een paar eindjes vergeten waardoor je vaak onbedoeld in verwarring de zaal verlaat. Maar in deze relatief actuele versie van het verhaal worden alle eindjes aan elkaar geknoopt en kun je met een gerust hart de personages die letterlijk en figuurlijk zo dichtbij je komen gedag zeggen.
Een spektakel. Zowel een genot voor je oren als voor je zicht. Interactief en actueel. En daarbij ook nog eens een goed, helder verhaal. Of iedere voorstelling zou geweldig wordt? Geen idee. De voorstelling, dat ben jij. In dit geval ook echt. Welkom op het feest ter ere van Hero.
