Het idee van de film is meer dan ontroerend te noemen: een jonge Chineze man (Andy Lau) besluit de zorg op zich te nemen voor de huishoudster (Deannie Yip) die meer dan zestig jaar gezorgd heeft voor zijn familie. Een beetje een Les Intouchables idee, maar dan anders. Op minimalistische wijze probeert filmmaker Ann Hui een ontroerend, maar simpel verhaal neer te zetten, maar of dit met een dergelijke “kleine” film lukt?
A Simple Life
A Simple Life is an sich een prima verhaal, het idee is er. Niet al te veel fratsen en vooral een simpel verhaal: Een Chineze filmproducent, genaamd Roger, draait wanneer hij ouder wordt de rollen met de huishoudster Ah Tao, die hij vanaf zijn geboorte kent, om. Zij heeft voor hem gezorgd toen hij ziek was, hij zal voor haar zorgen wanneer zij ziek is. Zo zien we vanaf het begin van de film hoe de oude huishoudster aftakelt, terwijl de jonge man voor haar klaar blijft staan: hij brengt haar naar een bejaardentehuis wanneer zij een beroerte heeft gehad, hij neemt haar mee op uitstapjes, naar onder andere een film première en hij bezoekt haar eens in de week. De vrouw prijst zich met zo’n lieve man, maar wil absoluut niet dat er zoveel voor haar gedaan wordt. Toch blijft Roger dit doen tot de dood hen scheidt: aan het eind van de film sterft Ah Tao na een mooi en lang leven.
De laatste dagen van Ah Tao
De beelden zijn vanaf het begin van de film prachtig. Filmmaker Hui heeft met sprookjesachtige kleuren gewerkt: geen felle kleuren, maar beelden met droomachtige, antieke kleuren, wat het verhaal iets authentieks geeft. Toch zitten er behoorlijk wat overbodige shots in het verhaal, shots die wij als kijker prima kunnen missen en alsnog het verhaal kunnen begrijpen. Hierdoor wordt het verhaal ontzettend traag. De film draait vanaf het eerste shot om de laatste dagen van Ah Tao: het ouder worden en uiteindelijk het overlijden. Juist doordat er veel gebruikt gemaakt wordt van shots die iets vertellen wat we allang kunnen raden, wordt de essentie van het verhaal naar mijn mening niet bereikt. Het is oorspronkelijk een ingetogen en liefdevol verhaal wat met minder en mooiere shots tot veel meer ontroering had kunnen leiden. Deze film zou typisch een geval kunnen zijn van less is more. Het verhaal ontroerde me nu niet op een manier wat wel had gekund met zo’n prachtig idee.
Desondanks zeker complimenten voor de oudere hoofdrolspeelster Deannie Yip, die de rol van de huishoudster verzorgt. Haar warme personage, die alles over heeft voor anderen en in eerste instantie vooral niet verzorgd wil worden, is een van de goede elementen aan de film. Voor deze rol heeft Hui de perfecte vrouw gevonden: iemand met een warmere blik zou je haast niet kunnen vinden.
