Het was de avond van de grote acceptance speech van Paul Ryan als vice-presidentskandidaat, en ik bracht dat moment door in de catacomben van het Tampa Bay Times Forum. Maar waarschijnlijk heb ik daar meer lol gehad dan wanneer ik boven was gebleven om alles netjes vanuit een stoel te volgen. De radio en tv-pers krijgt de gelegenheid om de vloer op te gaan waar alle delegates gezeten zijn, maar moet daarbij wel rouleren in shifts van soms een kwartier, soms drie kwartier. Met dank aan de perskaart van mijn BinnensteBuitenhof-collega’s kon ik dat ook eens proberen. Ik word namelijk zelf als blogger ergens bovenin weggestopt samen met de schoolkranten en de NRC. Meestal piep ik echter gewoon naar een plekje met beter zicht waar de conventievrijwilligers die de verschillende ingangen moeten bewaken niet goed opletten.
Piers Morgan: Van Persie is dead to me
Kort voor de speech van de alom bewonderde Condoleezza Rice daalde ik af naar de ondergrondse gangen van het enorme conventie centrum, en aangekomen bij de accreditatie balie was het meteen raak. Daar stonden CNN’s Piers Morgan en wannabe First Lady Ann Romney gezellig met elkaar te keuvelen, vergezeld van een Romney kleindochter. Ik – triggerhappy als ik ben- foto’s maken, waarmee ik pardoes op de Twitter van het CNN kopstuk beland. Piers Morgan is vreselijk leuk. Of ik Nederland kan laten weten dat hij zijn liefde voor Robin van Persie heeft afgezworen (“he’s dead to me”). Nu is Dennis Bergkamp zijn favoriete Nederlander.
Ann Romney vs. Callista Gingrich
Al het aardige wat ik ooit over Ann Romney heb gezegd, moet ik misschien terug nemen. De echtgenote van de puissant rijke presidentskandidaat keek me aan als ware ik een insect was. Ik weet niet waarom, maar haar bovenlip trok omhoog toen ik haar aansprak om haar op de kiek te zetten. Nee, dan Callista Gingrich. Al het onaardige wat ik over haar (“Callistabot”) heb gezegd neem ik ook terug. Wát een lieve vrouw is dat. Toen ik eindelijk op de vloer was bleken Newt en Cally gezellig plaats te hebben genomen tussen de delegates uit hun thuisstaat Georgia. In tegenstelling tot Ann was Callista niet te beroerd om op de foto te gaan. Ik wilde eigenlijk ook nog haar legendarische haar aanraken, maar dat is hem niet geworden. Wel stak ze haar hand naar me uit en zei ze “nice to meet you”, met een big smile. Die glimlach verdween wel enigszins toen bleek dat schuinsmarcheerder Newt maar wat graag op de foto wilde met jonge meisjes als ik. (Dit was inmiddels foto op nr. 2…) Begreep van RTL’s Erik Mouthaan dat zijn producer Irene de Kruif ook al een vette knipoog had gekregen. Arme Callista…
Condi Rice vs. Paul Ryan
Uiteindelijk blijkt wel dat je speeches veel beter kan volgen als je thuis in bed zit met je laptopje op schoot. In het circus van een Amerikaanse nationale partijconventie gebeurt zoveel. Delegates op de vloer zijn gewoon feest aan het vieren en kletsen gezellig door belangwekkende speeches heen. Je wordt overal weggestuurd door mensen die alles in goede banen moeten leiden, hoewel ze je best de gelegenheid willen geven om ook met je compact cameraatje foto’s van dichtbij te maken van een Condi Rice die het publiek werkelijk die avond in hogere sferen trok. Op een gegeven moment ontplofte de zaal toen het voormalige kabinetslid van George W. Bush een verhaal vertelde over een jong meisje. Een jong meisje dat geen hamburgers mocht eten bij een gesegregeerde lunchzaak, maar van wie de ouders wel geloofden dat ze in dit land ooit president zou kunnen worden. Dat meisje – zo begreep ik pas toen ik een herhaling zag op tv in het hotel – was Condi. Uiteindelijk werd ze geen President, wel Minister van Buitenlandse Zaken. Maar wat niet is kan nog komen, iedereen fluistert nu haar naam voor 2016.
Tegen de tijd dat Paul Ryan op kwam, moest ik de zaal uit omdat de tijd van mijn perspas erop zat. Ik kon nog net even checken dat hij dit keer wel een pak aan had dat er niet uit zag als een oversizede vuilniszak. Ik ging de conventie vloer af, maar besloot om rond te blijven hangen in de catacomben en vriendjes te worden met een conventie-vrijwilliger die me wel wist te vertellen dat Mitt Romneys running mate waarschijnlijk via deze weg weer naar buiten zou komen. Kon ik weer een foto maken. Ik bleef wachten, en het toenemende aantal Secret Service agenten bevestigden ons vermoeden dat Paul Ryan en zijn vrouw plus drie bloedjes van kinderen onderweg waren. Ja hoor. Daar was hij dan, zag ik op mijn cameraschermpje. Klik en flits en mission accomplished. Pas later zag ik dat Paul Ryan er glimlachend op stond.
Bertine Moenaff is redacteur voor de WarRoom en volgt voor DeJaap de Republikeinse en Democratische conventies.
