Na de indrukwekkende documentaire The Salt of the Earth komt regisseur Wim Wenders met de film Every Thing Will Be Fine, dat zich afspeelt in Canada. Met een cast die bestaat uit gerenommeerde namen als James Franco, Rachel McAdams en Charlotte Gainsbourg is dat op zijn minst veelbelovend.
Schrijver Tomas Eldan rijdt op een schemerige winteravond over een besneeuwd landweggetje. Dikke sneeuwvlokken zorgen voor slecht zicht. Dan, uit het niets, schiet er iets voor zijn auto. Hij trapt op de rem, maar het is al te laat. Na een doffe dreun komt de auto tot stilstand. Tot zijn grote schrik komt hij erachter dat hij twee jongetjes heeft aangereden. Twee broertjes die van de heuvel naast de weg aan het sleeën waren. Het jongste broertje is dood.
Dit is de perfecte opzet voor een diepgaand verhaal over traumaverwerking, een zoektocht naar vergeving en alles wat daarbij komt kijken, maar echt diepgaand wordt Every Thing Will Be Fine helaas nooit. Tomas (James Franco) is duidelijk aangedaan door het ongeluk, maar in zijn zoektocht lijkt hij op het oog constant gevoelloos en onverschillig.
Na een wanhopige doch halfbakken zelfmoordpoging besluit hij bij zijn vriendin (Rachel McAdams) weg te gaan. Naast dat hij daarna succesvolle boeken schrijft, gebeurt er heel veel in het leven van de schrijver, maar geen enkel (sub)plot wordt écht uitgediept. En dat zijn er nogal wat: zijn verstoorde relatie met zijn vader, zijn verstoorde relatie met zijn ex-vriendin, en zijn relatie met moeder van het overleden jongetje, Kate (Charlotte Gainsbourg) en broertje Christopher (Robert Naylor).
We zien in vrijwel steeds dezelfde volgorde fragmenten uit die relaties over een tijdspanne van in totaal 10 jaar, maar eigenlijk veranderen de karakters niet veel. Franco, Gainsbourg en McAdams worden helaas te weinig uitgedaagd door het script. De meest interessante scenes zijn die tussen Tomas en Christopher, en dan met name de scene in het koffiehuis, waarin Christopher pijnlijk blootlegt wat het ongeluk voor Tomas als schrijver heeft betekent.
Wel moet gezegd dat de muziek, het cameragebruik en het tempo van de film het monotone verhaal bijzonder goed weten te camoufleren. De film is ook in 3D te zien, maar ik twijfel aan de meerwaarde die dat gegeven met zich meebrengt. Al met al voelt Every Thing Will Be Fine aan als een gemiste kans.
