Velen zijn hem voor gegaan. Zo was er Tom Soetaers die van angst verstijfde als de tegenstander een hogere reputatie had dan RKC en Kennedy Bakircioglü, die zich erin specialiseerde om zijn corners rechtsreeks naar de andere cornervlag te schoppen. Albert Luque, die Huntelaar met droge ogen naar de rechtsbuitenpositie dirigeerde. Marcio Santos, die bij een invalbeurt binnen enkele seconden rood kreeg. Jurgen Colin, die oprecht dacht dat de smalende spreekkoren “Colin in Oranje” een blijk van waardering waren. Samuel Kuffour, die vermoedelijk vijftien jaar ouder was dan in zijn paspoort stond. En natuurlijk de vleesgeworden miskoop Ivan Gabrich. Maar zelden kon een miskoop van Ajax zo op de sympathie rekenen van de achterban als Miralem Sulejmani.
De duurste binnenlandse transfer ooit, recordaankoop van Ajax. Zestien en een kwart miljoen euro, voor dat bedrag mag fabelachtig voetbal verwacht worden, gekoppeld aan rendement. Een speler die er gelijk staat en het algehele niveau van het elftal omhoog kan tillen. Niets was minder waar bij Mickey Sulejmani. Het talent had een goed seizoen achter de rug bij Heerenveen en speelde in de thuiswedstrijd tegen zijn latere werkgever zijn directe tegenstander helemaal zoek. Maar hij had nog niet laten zien een dergelijk exorbitant bedrag waard te zijn.
Natuurlijk, Mickey kon het ook niet helpen dat Van Basten zoveel voor hem neerlegde, maar hij leefde er ook niet voor om de verwachtingen waar te maken. Hij woonde samen met zijn gabber Darko Bodul, zodat zijn avonden gevuld werden met de playstation. Of met een avondje stappen in Amsterdam, toch bruisender dan Heerenveen, steevast afgesloten met een bezoekje aan een filiaal van een fastfood keten. Geen wonder dat zijn talent er niet uitkwam op het voetbalveld.
Maar waar de kalende Bakircioglü geregeld kon rekenen op een fluitconcert en Jurgen Colin op de voornoemde spreekkoren, heeft de Ajax aanhang altijd voor honderd procent achter de recordaankoop gestaan. Vermoedelijk was er bij iedereen de hoop dat als de supporters hem volledig zouden steunen, hij misschien op zou bloeien en zou bewijzen zijn centen waard te zijn. Iedereen realiseerde zich ook dat Mickey nog maar een jonge jongen was, een groot talent dat pieken en dalen zou kennen. En Miralem zelf stelde zich altijd open en vrolijk op naar de fans. Hij was de speler die altijd de meeste tijd nam om meegereisde supporters te bedanken voor hun steun en goedlachs de jonge fans voorzag van een handtekening en een foto.
De dalen waren er bij Sulejmani, maar de pieken slechts zelden. Sulejmani was te dik en moest voor het oog van de camera de trappen van de ArenA op en af rennen. Hij maakte weinig minuten en raakte geen bal. En toen opeens, thuis tegen Juventus, was de snelheid en de scherpte terug. Het was helaas eenmalig. Het leverde een doelpunt op, maar niet genoeg om de Italianen naar huis te sturen.
Langzaamaan krabbelde hij er bovenop en ging hij meer minuten maken, maar van fantastisch spel was geen sprake. Toen hij twee jaar geleden uit bij Heracles eindelijk weer een velddoelpunt maakte, deelde hij zijn uitzinnige vreugde enkele minuten met het uitvak, dat nog steeds door dik en dun achter hem stond. Na elk geslaagd moment werd Mickey toegezongen, elke mislukte passeeractie werd hem vergeven.
Tot ADO thuis, amper een jaar geleden. Hij speelde zijn slechtste wedstrijd tot dan toe, zijn marktwaarde was tot onder het vriespunt gezakt en in de 80e minuut gebeurde het dan toch, na wéér een mislukte actie. Mickey werd uitgefloten. Hij, de publiekslieveling, kreeg kritiek. Hij had al jaren uitgefloten mogen worden, maar nu gebeurde het. En het was terecht. Mickey kon het echter niet verkroppen, weigerde direct één stap te zetten om een pass van Theo Janssen aan te nemen en ramde enkele minuten later vol frustratie een bal weergaloos het doel in. Juichen deed hij niet, hij was ziedend.
Maar de fans waren vergevingsgezind. Nog steeds klinkt bij elke intikker, bij elke geraakte penalty of bij het warmlopen van de Serviër een overweldigend Mi-ra-lem-Su-lé-maaa-ni Woo-oh-oh-oh-oh-ooh-oh. Nog steeds worden zijn zwakke momenten hem vergeven. En volgend jaar loopt hij gratis de deur uit. Hij, de duurste miskoop uit de clubgeschiedenis, zal vermoedelijk als hij als tegenstander terugkomt in de ArenA, nog steeds toegezongen worden door de fans. Miralem Sulejmani is vooral uitgegroeid tot de sympathiekste miskoop ooit.
