De Vuelta is hard op weg de mooiste en spannendste ronde van dit jaar te worden. Het is een feest voor de klimmers met durf: iedere dag wordt er om seconden gestreden op de vele aankomsten bergop.
En toch, bij het mooiste moment van deze Vuelta tot dusverre denk ik aan een massasprint. Om precies te zijn aan de tweede sprintzege van John Degenkolb voor het team van Argos-Shimano op de plaatselijke omloop in Logroño. Mooi door perfectie.
Zo moeten lead-out Koen de Kort en afmaker John Degenkolb het vooraf in hun teambus hebben afgesproken als het Ideale Sprintersbal: Koen leidt de dans, John volgt als partner al zijn bewegingen.
De Kort smijt zijn Duitse teamgenoot zo verschrikkelijk hard door de laatste kilometer dat z’n knieën bijna tegen het stuur knallen. Daniele Bennati kan als enige concurrent nog aangaan. Degenkolb remonteert. De Kort strekt zich en kijkt vooruit over vijftien gekromde sprintersruggen. Hij ziet toe, uitbollend met meer dan vijftig per uur, hoe zijn kopman sprint. Geconcentreerd houdt zijn blik de vaste lijn. Hij ziet het eerder dan de winnaar en nauwkeuriger dan de finishfoto. Een zege!
Koen de Kort regisseert het succes. Hij zet de trein op de rails, wringt zich er tussen en neemt de laatste, beslissende versnelling voor zijn rekening. Op tweehonderd meter van de finish is hij als het katrol dat een zweefvliegtuig telkens weer met een rotvaart de lucht in slingert. Snel, strak, nauwkeurig. Drie uit drie scoorde Argos met de zege op het circuit van Motorland Aragón. De vierde volgde aan de kust van Galicië na een identiek scenario als in Logroño.
De wegkapitein van Argos is in de vorm van zijn leven. Mocht hij deze Vuelta nog met een klein groepje ontsnapte renners kunnen sprinten om de dagzege dan zullen zijn medevluchters kansloos zijn.
Goed, de concurrentie in de massasprint is wel eens van een hoger niveau geweest. Het sprintersbal in Spanje is een mix van rappe-mannen-op-hun-retour en piepjonge talenten. Bennati, Viviani, Davis, Bouhanni, Gert Steegmans; het zijn mannen uit het rechterrijtje. Maar er kan een hoop misgaan in een sprint, en de renners van Argos doen tot nu toe alles goed. Bovendien: John Degenkolb, zelf ook pas 23 jaar, stond tot dusverre niet bekend als superspecialist in de vlakke massasprints. Daar is de topsnelheid voor nodig die zijn eveneens Duitse teamgenoot Marcel Kittel heeft. Kittel zou tijdens de Tour voor het grootste succes van Argos gaan zorgen door in een rechtstreeks duel wereldkampioen Mark Cavendish te verslaan. Zo zou het zijn gegaan, als Kittel niet al na een paar dagen ziek uit de Tour was gestapt.
Nu is het die andere Duitse sprinter die de naam van Argos-Shimano als sprintploeg definitief vestigt met vier gewonnen massasprints in een Grote Ronde. Een succes dat ze bij Argos zelf onmogelijk hadden kunnen voorspellen. Het is veelzeggend dat de ploegleiding vooraf juist de finish op de steile Montjuic in Barcelona voor machtsprinter Degenkolb had uitgezocht.
Koen de Kort stak al vier keer zijn linkervuist in de lucht. Niet alleen om de dagzeges mee te vieren.
Juist ook omdat in deze Vuelta zijn sprintploeg een definitieve doorbraak beleeft.
