Wat een geld, mensen, wat een geld. Het kost miljoenen, zo’n conventie. Twintig miljoen heb ik gehoord. En dan zijn de kosten die de stad moet betalen er nog niet bij gerekend. De ontvangende stad, die daarvoor moet ‘pitchen’ als ware het de Olympische Spelen, betaalt de infrastructuur en de beveiliging.De conventie; het is de optocht van alle paradepaardjes van de partij, de hele familie komt als op een reünie bij elkaar. Het is strak geregisseerd, vaak te strak. Bij sommige dingen vraag je je wel eens af of ze zich het wel eens afvragen? Moeten we dit nog wel zo blijven doen? Het is zo’n gigantisch circus en het kost zo ongelooflijk veel geld. Is er ooit wel eens een memo geschreven met als titel: we gaan het een anders doen?
Natuurlijk geeft het veel airplay, dus ‘gratis’ zendtijd. Maar ja, die krijgt een Romney of een Obama anders ook wel. En als ze het te weinig krijgen dan kunnen ze het uitgespaarde geld van de conventie aan reclame uitgeven.
Onder de uiterlijkheden en de speeches gebeurt er natuurlijk ook nog iets officieels, namelijk de verkiezing van de presidentskandidaat en de vicepresidentskandidaat. En soms gaat het er nog fanatiek aan toe. Voor de buitenwereld is dan wel al lang duidelijk wie er wint, maar op de vierkantemillimeter wordt nog felle strijd geleverd over… tja, waar over eigenlijk? Ik zag nog fanatieke aanhangers van Ron Paul (de libertair onder de Republikeinen) proberen om hun positie als gedelegeerde veilig te stellen. Het leidde tot tumult en boegeroep omdat een groep gedelegeerden uit Maine, die voor Ron Paul waren geen stem meer kregen. Een applausmachine was de Republikeinse conventie niet met af en toe luidkeels boegeroep. Het leek wel een opstand, helemaal toen een dame uit Puerto Rico het woord kreeg. Blijkbaar was het dan toch niet zo strak geregisseerd.
Onze congressen in Nederland kunnen in de verste verte niet tippen aan de Amerikaanse shows. Soms congresseert een partij maar liefst twee hele dagen en komen er duizenden trouwe partijgenoten op af. De media is volop aanwezig en er heerst zeker een reünie gevoel. Maar daar houdt de vergelijking ongeveer op.
De afgevaardigden en leden discussiëren met elkaar over de agendapunten en kiezen er hun vertegenwoordigers. Wat dat betreft staat er inhoudelijk meer op de agenda dan in Amerika en is er daarom al minder aandacht voor het show element, de inhoud gaat voor. Teveel aan speeches vallen ook niet goed bij de leden, die zelf ook spreektijd willen. Zij zijn er immers om de koers van de partij te bepalen. Maar het moet er wel mooi uitzien, want de op de televisie krijg je gratis airplay. De locatie is belangrijk, als ook de aankleding. Nog nooit heb ik gehoord dat een stad zich aanbiedt voor een congres en bereid is om in de kosten te delen. Het is al heel wat dat aan het begin van het congres de burgemeester het congres opent. En dan alleen als hij toevallig partijgenoot is.
Niesco Dubbelboer organiseert in hetnajaar een reis naar de Amerikaanse presidentsverkiezing
