Met een door Coldplay opgeluisterde slotceremonie zitten de Paralympics 2012 erop. Belangrijker dan de 39 medailles die de Nederlandse ploeg wist te vergaren, is de boodschap die werd verspreid: wilskracht overwint alles. Wilskracht om het beste uit jezelf te halen. Wilskracht als instrument om jezelf te overtreffen.
Nee, als pure sportliefhebber raak ik niet opgewonden van gehandicaptensport. Wél ben ik diep onder de indruk van de passie en bevlogenheid die van al deze atleten afspát. Voetballers kunnen daar nog veel van leren. Denk ik dan stiekem. Of beter: dácht ik stiekem. Na het gisteravond tijdens Studio Sport uitgezonden interview van Joep Schreuder met Gregory van der Wiel ontkom ik er niet aan om hardop te denken.
Dat Gregory van der Wiel is verkast van ‘zijn’ Ajax naar het door een geldsmijtbende uit Qatar (Qatar Sports Investments) geadopteerde Paris Saint-Germain (PSG) is zijn goed recht. Voor 300.000 euro per maand doe ik desnoods mee aan Sterren Springen. Of ga ik naakt in bed liggen. In de etalage van De Bijenkorf. Met Adje naast me. Ik wil maar zeggen: 300.000 euro per maand is érg veel geld. Zó veel geld zelfs dat je daar toch minimaal je zonnebril voor af zou moeten zetten. Als je een televisie-interview geeft.
Gregory van der Wiel heeft een aangeboren voetbaltalent. Met zweetdruppels heeft dat nauwelijks te maken. Hoogstens ligt een stijve nek op de loer. Van het dankbaar naar de hemel turen dat je een godsvermogen verdient. Met je hobby voetballen. Een sprankelende karakterjongen kan ik onmogelijk in Gregory zien. Hij praat als een honderdjarige. Herstel: hij praat als een depressieve honderdjarige.
Als Gregory in een rolstoel terecht zou komen (wat ik niet hoop) dan zien we hem gegarandeerd niet terug op de Paralympics. Chillen, dure aangepaste auto’s aanschaffen, lekkere wijven spotten, gamen en dvd’tjes kijken, zijn nu eenmaal geen paralympische disciplines.
Ik vermoed dan ook dat Christophe Jallet, vaste rechtsback/aanvoerder van PSG, de clubleiding persoonlijk heeft geattendeerd op Gregory van der Wiel. Niet alleen omdat Van der Wiel voor PSG-begrippen geen drol kost. Zelfs de nieuw aangetrokken terreinknecht kost het dubbele. Maar vooral omdat Jallet nu onbedreigd basisspeler blijft. Véchten voor een plaats zit namelijk niet in het systeem van Gregory van der Wiel.
Piet Paulusma presenteert het weer niet met een zonnebril op. Bij fraai zomerweer. En Helga van Leur draagt geen kaplaarzen. Of een snorkel. Als ze hevige regenval voorspelt. Veel zijn het er inderdaad niet meer. Maar er zíjn fatsoensnormen. Na het overlijden van Roy Orbinson is er nog maar een (niet-blinde) man ter wereld die zijn zonnebril op mag houden. Bij een optreden. Of interview. Heino! Karl Lagerfeld niet, nee. Karl is immers geen man.
Dus Gregory van der Wiel: doe wat aan je kruipolievergiftiging. Maar vooral: zet die klote zonnebril af als je met mensen in gesprek bent. Lummel!
Authentiek taalknutselaar Ton Broekhuisen is tekstschrijver/journalist/ghostwriter. Maar vooral columnist (onder meer vele jaren voor Metro) en blogger.
