Mijn buurman Martijn komt weer eens briesend bij me binnen lopen. “Moet je horen, je moet ze doorprikken, je moet ze aan de kaak stellen dat stelletje zakkenvullende politici in Brussel.” Ik probeer hem te sussen: “Kalm aan, wat zit je nu weer dwars?. Ze hebben net Europa en Griekenland gered.” Hij briest: “Dat hele Europa gedoe is puur voor de bühne. De omhelzingen en de kussen tussen die kerels. Ik krijg er pure braakneigingen van.” Ik zie rillingen door hem heen gaan en dat hij het meent. “Die gasten hangen aan een touwtje en daar wordt elke keer weer aan getrokken, omhoog en omlaag en ze springen voor het oog van de camera.” Ik schud mijn hoofd en kijk hem meewarig aan. “Martijn, wat is je punt? Het zijn toch onze Europese politici die voor onze economische toekomst en onze veiligheid in Europa zorgen?”
Hij kijkt me met rood doorlopen ogen aan: “Ben jij er ook al ingestonken. Ze houden ons allemaal voor het lapje en jij moet ze aan de schandpaal nagelen.” Hij neemt een, twee happen adem en gaat door: “Eerst Mark Rutte, de premier voor alle Nederlanders die zijn verkiezingsbelofte breekt van ‘geen cent naar de Grieken. Hij offert ons op voor een groter belang. Maling aan de kiezers. Nou je ziet het bij de laatste peiling van Maurice de Hond is zijn partij nog maar nipt de grootste partij. En ik zeg je ‘mijn stem gaat NIET meer naar die partij. En dan de Finnen. Ze waren eerst radicaal tegen steun aan Griekenland. Maar ze zijn om. Hoe en waarom weten we niet. En ook minister Schäuble van Financiën in Duitsland wil een Grexit, maar nee hoor zijn invloed is minimaal. Het dreigen met opstappen uit de regering Merkel maakt ook weinig indruk. Europa is zum kotzen.” Ik probeer Martijn, een grote indrukwekkende man, bril op zijn forse neus en weinig haar op zijn hoofd, uit te leggen hoe belangrijk het is om toch solidair te zijn met dat arme Griekse volk. Zij kunnen er toch ook niets aan doen dat ze geen belasting moraal hebben, geen kadaster, zich al die jaren niet aan de Europese regels houden en niet willen bezuinigen om de Griekse boekhouding op orde te krijgen.
Mijn buurman Martijn, een lobbes, is een man die gelooft in het goede. In eerlijkheid en oprechtheid van mensen. Soms gelooft hij in het hogere. Daar heeft hij een goed punt. “Luister Martijn, wij Europeanen zijn in feite geen eenheid. De verschillen zijn immens groot. De Europese leiders spelen ieder voor zich hun rol, nu en voor de toekomst. Kijk nu eens hoe liefdevol de Franse premier Hollande omgaat met de Duitse bondskanselier Merkel. Ze ligt kirrend tegen zijn borst. Kijk eens hoe EU-voorzitter Juncker leiders begroet en innig omarmd. We hebben gezien hoe premier Rutte hem liefkozend zoent. En ook de nieuw benoemde Eurogroep-voorzitter Dijsselbloem. Ze lopen zich al warm voor de komende jaren. Politiek inkopen heet dat. Stel dat Rutte en Dijsselbloem straks geen rol van betekenis meer kunnen spelen in de Nederlandse politiek dan willen ze in de EU aan de bak. Zo simpel is dat. Alles voor het eigen ik en nog eens het eigen ik.”
Mijn buurman knikt: “Ja, al die topconferenties in crisissfeer en wij Europeanen moeten maar begrijpen hoe het zit met al die miljarden euro’s die worden uitgedeeld. Ze vliegen om je oren. Een Grexit was veel beter, maar die gaat er wel komen over vijf jaar. Die Griekse premier gelooft zelf niet in het akkoord en of al die maatregelen worden uitgevoerd is ook nog maar de vraag. Let op mijn woorden: Europa wordt een fiasco.”
Het hoge woord is eruit bij Martijn. Europa ziet hij niet zitten. Ik kijk hem aan: “We zijn overgeleverd aan politici die over ons en zonder ons over ons besluiten nemen met alle gevolgen van dien. En wat de geopolitiek betreft. Europa heeft niets te vertellen. President Obama liet zien vingertje wapperen naar de Europese leiders. Griekenland moet in Europa en de EU blijven. Griekenland is een NAVO-land en moet dat blijven. Het mag niet in de handen van de Russen of de Chinezen vallen. Zo simpel is dat en ze hebben maar te luisteren in Europa.”
Mijn buurman Martijn: “Verdomme, dat is precies wat ik bedoel.”
