TURBOTOF! Dat was wat ik door de telefoon gilde tegen mijn vader toen ik van dé Bert Brussen een positieve reactie kreeg op mijn sollicitatie, met de mededeling dat ik mocht gaan schrijven voor DeJaap. Het is nog steeds niet helemaal tot mij doorgedrongen. Ik had natuurlijk nog nooit eerder gesolliciteerd, het was voor mij dan ook extra spannend. “Waarom ga je dit doen?”, vragen vriendinnen en clubgenootjes aan mij. Voor die vergoeding hoef ik het niet te doen. Laat ik er nou niet omheen draaien, ik doe het uiteraard voor mijn C.V.
In deze tijden is het als student onwijs belangrijk dat je jezelf lekker op de kaart zet. Ik zou ervoor kunnen kiezen om te gaan werken achter de bar bij de golfclub of op de zaterdag achter de toonbank bij de chocolaterie thuisthuis. Alleen levert dat een paar schamele muntstukken op, die ik toch niet nodig heb. Voor mijn C.V. functioneert het dan net zoals goedkope Duitse botox: het vult even lekker maar uiteindelijk levert het je niks op en word je er alleen nog maar weerzinwekkender van.
Almanakcommissie
Ik houd dus liever mijn C.V. lekker rein en met essentiële ervaring. Dat is toch uiteindelijk waar het om draait. Bij de sollicitatie voor DeJaap bijvoorbeeld, haalde ik ook mijn ervaring als lid van de almanakcommissie aan, dit zijn toch echt de essentiële ervaringen die onze toekomstige werkgevers willen horen. Lid zijn is wat dat betreft niet alleen supermooi maar ook cruciaal voor je toekomst.
Mijn moeder vond, goed voor mijn image en zo, dat ik mijn vergoeding moest schenken aan een of ander pauperig goed doel. Zelf zat ik te denken aan het Wereld Natuurfonds of iets met bejaarden. Vond het zelf een beetje een pluizig voorstel maar misschien heeft mam wel gelijk. Dikke kans overigens dat het uiteindelijk toch op gaat aan nieuwe merkkleding of ik vul mijn schoenenkast weer aan.
Dus lieve vrinden, ik ga jullie de komende tijd vermaken met alle supermooie dingen die ik mee maak als Amsterdamse studente bedrijfscommunicatie. Mijn dispuut viert komend jaar haar lustrum, reis naar Thailand (cadeautje van pap!), dagjes varen met de clubboot over de gracht, kooklessen van mams traiteur, hier en daar een college en waarschijnlijk een handje vol avonturen met de Amsterdamsche matten. Tot snel lieve schatten, ik doe altijd maar één kus!
Volg Anne-Fleur ook op twitter.
