Naast piemels, punanies en boobies zijn spelletjes ons ding. Het liefst wanneer ze gecombineerd worden met de drie voorgaande onderwerpen. “Doen of doen” is de favoriet. Het is een afgeleide van “Doen, durf of de waarheid”, een spel dat we eerder vaak speelden maar waarbij we al snel tot de conclusie kwamen dat “durf” nergens over gaat “ja ik durf het, en dan?” en “de waarheid” al lang en breed besproken was.
Doen of doen? Prop ons allemaal in dat speelgoedhuisje. Doen of doen? Loop naar die jongen met het testbeeld op zijn shirt, doe alsof je probeert te zappen en zeg dat het niet werkt. Doen of doen? Vraag de weg naar Rome. Doen of doen? Bind een bh op je hoofd en doe alsof je een vlieg bent. Doen of doen? Stop een euro in het oor van die jongen met het pepsi shirt en vraag waar je blikje blijft.
Bijna net zo leuk is het spel “Stiekem met je gedanst”, waarbij je zo lang, zo wild en met zoveel mogelijk mensen met één persoon gaat dansen zonder dat diegene het door heeft. Kijkt de persoon in kwestie toch om? Dan doe je de Johnny Bravo: cool door je haar strijken terwijl je – rustig! – de andere kant op kijkt. Roro en ik beheersen het spel tot in de puntjes. Als het een Olympische sport was hadden wij al minstens 7 gouden plakken in de wacht gesleept. Want probeer jij maar eens onopgemerkt met iemand te daggeren. Daar zijn Epke’s vluchtelementen niets bij.
Nieuw is het spel “Ken je kontje”, waarbij één persoon haar ogen dicht doet en moet voelen van wie het lichaamsdeel is. “Volgens mij zou ik al jullie kontjes wel kunnen herkennen”, zegt Vuvu. Ananana denkt aan onze borsten te kunnen voelen wie wie is. “Maar hoe dan?”, vraagt Nana, “Met of zonder bh?” “En moet het shirt aan of uit?” vraagt Tjetje, “Anders herken je iedereen aan de stof.” Aangezien we op een terras zitten besluiten we het beschaafd te houden. Nana voelt aan onze neuzen.
