De formatieonderhandelingen draaien primair om het gezond maken van de overheidsfinanciën, die niet strookt met het adagium ‘regeren is vooruitzien’. Daarmee wordt bedoeld: de komende mondiale eenwording als resultaat van het voortschrijdende autonome proces van mondialisering. Voor het goed ‘begeleiden’ van dat proces zullen de partijgrenzen overschrijdende problemen waarvoor wij gezamenlijk staan, op een dito wijze aangepakt moeten worden. Daarvoor schiet het tweedracht zaaiende parlementaire (wie regeert, dicteert) en monetaire (wie betaalt, bepaalt) gedachtegoed fundamenteel tekort.
Om de daaruit voortvloeiende beleidsimpasse te doorbreken zal de Kamer over dat fundamentele tekort een open discussie moeten voeren. Voor de nieuwe Kamervoorzitter, Anouchka van Miltenburg, ligt hier een uitdagende taak weggelegd. Mocht zij in staat zijn de 150 Kamerleden enthousiast te maken voor die fundamentele discussie, dan is te voorzien dat onze volksvertegenwoordiging op zeker moment en bloc afstand zal nemen van het dictatoriaal getinte parlementaire en monetaire bestel, ten gunste van een zuiver democratisch getint bestel.
Een samenwerkingsverband dat niet draait om partijpolitiek en financieel-economisch gewin, maar om het algemeen belang: “Het nalaten van een leefbare wereld aan onze eerste zorg, ons nageslacht”.
Rechten van de mens
Redelijkerwijs gesproken zal deze nationale besteltransformatie zijn uitwerking op het internationale vlak niet missen en zodoende de weg banen voor het realiseren van het ultieme politieke doel: “De effectuering van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens”.
Uiteraard zullen de Verenigde Naties daarvoor rigoureus omgebouwd moeten worden van een organisatie van regeringen die primair het nationaal of eigenbelang voorstaan, tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden dat met één mond spreekt. Een gezaghebbend wereldforum dat op basis van onze fenomenale know how op elk terrein en de alom onderschreven rechten van de mens, een vruchtbaar en rechtvaardig wereldbeleid weet op te stellen waarmee de wereldproblemen en het daarmee gepaard gaande onrecht adequaat en duurzaam aangepakt kunnen worden.
VN-Handvest
Voor die broodnodige verbouwing van onze volkerenorganisatie biedt artikel 109 van het VN-Handvest alle mogelijkheid, doordat het spreekt van een algemene conferentie van lidstaten met als doel de herziening van het Handvest. Officieel had die conferentie al in 1955 moeten plaatsvinden maar door krachtig verzet daartegen van de kant van de toenmalige Sovjet-Unie, is die destijds uitgesteld ‘tot een daartoe geschikt tijdstip’.
Dat tijdstip lijkt nu aangebroken, gezien de uitzichtloze situatie waarin de wereld zich bevindt.
