Heb je altijd al een klassieker willen bezitten? Een auto waarin jij je eruditie, wereldwijsheid en savoir-vivre optimaal kunt projecteren op het BMW-rijdend schorriemorrie? Wanhoop niet, want je bent niet perse overgeleverd aan de excessen van Marktplaats; er zijn genoeg kansen voor de oplettende consument om een nagelnieuwe oldtimer aan te schaffen. En wie wil nu geen auto die een productiedatum in dit decennium combineert met veiligheids- en wegliggingkwaliteiten uit de tijd van Willemien? Alles wat je nodig hebt zijn geduld, een middelgroot budget en een vriendelijke glimlach naar de Rijksdienst voor het Wegverkeer.
DeJaap Asfalt presenteert vijf mogelijke aanschafkeuzes – maar we zijn uiteraard niet verantwoordelijk voor de gevolgen.
1. De Lada 2107 (ook: Riva). Prijs: vanaf 5300 euro.
Een Russisch staaltje (pun intended) automobiel vernuft, geproduceerd in Egypte en te koop in de showroom in St. Petersburg. Een klassiek ontwerp dat zijn leven begon als de Fiat 124 in 1966. In die gedaante maakte de auto indruk op pers en publiek; vooral het topmodel met zijn 1,6 litermotor was een snelle wagen die bovendien (en kennelijk per ongeluk) behoorlijk roestbestendig bleek.
Alles veranderde toen het Russische staatsbedrijf VAZ de auto in licentie ging bouwen in een nieuw opgerichte fabriek in Tolyati (genoemd naar een Italiaanse communistenleider) en het resulterende product op de markt bracht als de Lada (of VAZ-2101). De eerste modellen waren optisch nauwelijks van hun Italiaanse voorganger te onderscheiden, hoewel iets kleiner en voorzien van minder krachtige motoren, volslagen incapabele remmen en een nogal wispelturige versnellingsbak.
De opvolger van de 2101, de Lada 2105/2107 (in Europese markten; Riva in het Verenigd Koninkrijk) introduceerde een facelift, maar verder niet veel nieuws afgezien van brandstofinjectie. Maar ondanks de weinig fijnzinnige karakteristieken en alarmerende roestontwikkeling verwierf de auto zich vooral in de thuismarkt een schare fans die de lage prijs, de betrouwbaarheid en het eenvoudige onderhoud (elke Lada kwam met een complete sleutelset) wisten te waarderen. Bovendien bleken de auto’s goed tegen het harde Siberische klimaat opgewassen. En tegen de Siberiërs zelf: toen de opvolger van de 2105, de Samara, in het midden van de jaren tachtig werd geïntroduceerd bleek dat de nieuwe modellen (en vooral de kunststoffen motordelen) niet echt bestand waren tegen de Siberische gewoonte om de automotor met een vuurtje op te warmen. De 2105/7-serie bleef daardoor in trek en de 2107 wordt nog steeds verkocht in Rusland.
CC-Foto: Anton Novoselov
Productie vindt plaats in Egypte, waar in 2010 een tweede fabriek werd geopend om aan de vraag te kunnen voldoen. In april van dit jaar maakte AvtoVAZ bekend dat het de productie echter meteen ging beindigen omdat de vraag in het snel vercommericaliserende Rusland nu toch echt afkalfde. Maar voor zover na te gaan valt worden ze nog steeds gebouwd.
2. De Peugeot 504. Prijs: ongeveer 12.000 Euro.
Hij wordt inderdaad niet meer geproduceerd. Maar je kunt nog steeds een nieuw exemplaar kopen als je bereid bent dat te doen in Nigeria of Kenia. Vergeleken met de Lada is de 504 een symbool van automobiele innovatie, maar we hebben het nog steeds over iets dat het daglicht zag in 1968. Vijftien jaar later stopte de Europese productie van de 504, maar productie in licentie werd voortgezet in Argentinië en in Afrika. De laatste 504 rolde van de productielijn in 2008 (hoewel er incidenteel kennelijk nog modellen worden gemaakt op aanvraag). Aan de buitenkant veranderde weinig in de afgelopen 45 jaar, maar het interieur en de motoren werden een aantal keren herzien (vooral in de Argentijnse versies) en afgezien van veiligheidsmaatregelen waren de laatste modellen redelijk bij de tijd.
CC-Foto: Diego Torres Silvestre
3. De Hindustan Ambassador. Prijs: 10500 Euro
“Redelijk bij de tijd” kan niet echt worden gezegd van de Hindustan Ambassador of ‘Amby’, zoals hij in India wordt genoemd. De Amby heeft een oorsprong die teruggaat tot de Morris Oxford III uit 1956, en eigenlijk is er sindsdien niet zo gek veel veranderd. Veel van het voortdurende succes van de auto heeft (eigenlijk net zoals bij de Lada) te maken met de historische rol die hij speelde in het motoriseren van de Indiase natie. De Amby vervulde elke denkbare rol, van statievoertuig tot taxi. Tot op de dag van vandaag presenteren politici en sterren zich in dit symbool van India – en elke verandering aan het model is daarom een veelbesproken thema. Niet dat er veel te bespreken valt: een nieuw bumpertje was ongeveer alles dat men heeft aangedurfd. De motoren produceren nog steeds een minimale hoeveelheid paardenkrachten (36 pk voor de 1,5 L diesel en 71 pk voor de 1,8 L benzinemotor), remmen is iets waar je de hulp van Vishnu goed bij kunt gebruiken en het is te hopen dat de gemiddelde lichaamslengte van de Indiër niet al te snel toeneemt. Geïnteresseerden kunnen zich wenden tot een importfirma in Wales, die deze nostalgische terugkeer naar de jaren vijftig voor omgerekend ruim 10.000 euro aanbiedt.
CC-Foto: ‘.curt.‘
4. De Iran Khodro Paykan en Samand. Prijs: resp. 6600 en 8000 Euro
Een terugkeer naar wat dan ook is tamelijk lastig in een Paykan. In leven blijven moet een belangrijke prioriteit zijn in een auto met minimale veiligheidsmaatregelen die het meest dodelijke verkeer ter wereld doorkruist. De Paykan vertegenwoordigde jarenlang zo ongeveer de enige beschikbare vorm van gemotoriseerd transport in Iran. Net zoals bij de Amby is de Paykan het product van de Britse auto-industrie: in essentie is het een licht gewijzigde Hillman Hunter uit 1967. De Hunter was misschien geen opmerkelijke auto, maar wel een verrassend succesvolle in verschillende gedaantes (als Hillman, Chrysler en Sunbeam) in een groot aantal markten (Groot-Brittannië, Europa, VS, Nieuw Zeeland, Australië). Nergens verwierf de auto echter meer roem dan in Iran. Niet dat de Iraanse versie zo fantastisch was; ook in Teheran was men ontzet over de abominabele bouwkwaliteit van de wagen en vooral de gigantische benzineconsumptie. Dat laatste liep zodanig uit de hand dat zelfs olieland Iran in 2005 besloot om de productie stil te leggen.
Dat was echter niet het einde van de Paykan. De productie werd voortgezet in Khartoum in Soedan en een ieder die zijn leven wil wagen kan zich daar melden voor een auto die nooit zuiniger zal worden dan één op zes.
In Iran werd de Paykan opgevolgd door de Samand, trots geadverteerd als ‘Irans nationale auto’. Het silhouet van de auto (gebaseerd op de Peugeot 405, een nieuwlichter uit de jaren tachtig) doet nog steeds zeer Paykanesk aan, maar met dit apparaat is één op tien in elk geval haalbaar.
CC-Foto: ‘kamshots‘
5. VW Kombi 2. Prijs: 15.500 Euro.
Deze laatste optie is misschien ook de meest aantrekkelijke – en bezit in ieder geval de hoogste schattigheidsfactor. Het busje uit de tijd van Herbie is nog steeds te koop in Brazilië, zij het met een watergekoelde motor en niet de vertrouwde luchtboxer uit de Kever. Die motor, nog steeds centraal geplaatst, loopt op benzine of ethanol. En hoewel het dak een beetje werd verhoogd voor de Latijns-Amerikaanse markt is het in hoofdzaak nog steeds het oude VW-ontwerp uit 1967. Het grootste optische verschil is de nogal lelijke radiator die schijnbaar plompverloren voorop werd geplaatst. Voor ruim vijftienduizend euro heb je niet alleen een nieuwe bus, maar bovendien eentje die waarschijnlijk goedkoper is dan je op Marktplaats tweedehands vindt. Oké: het kan een paar spijkers kosten om ‘m in Nederland op de weg te krijgen.
CC-Foto:Jason Vogel
Mocht dit allemaal niets voor je zijn, dan kun je nog kiezen uit een Braziliaanse Fiat Uno (oorspr. 1982) of een Chinese een Chinese Volkswagen Passat (oorspr.1981). En wie weet wat er verder nog aan nieuw antiek te vinden is.
