Voor de verandering een opera met een simpel verhaal: kasteelheer besluit dat zijn roemruchte daden op papier moeten worden vastgelegd. Dus haalt hij een jonge biograaf in huis. Als die teveel belangstelling heeft voor de vrouw des huizes, besluit de heer om het jongemannenhart te bakken en braden en door zijn echtgenote op te laten eten. Nee, dit is geen advertorial voor Croma maar een metamorfose van een middeleeuws verhaal.
De Britse componist George Benjamin verwerkte het in zijn nieuwe opera Written on Skin. En daar stopt de simpelheid. Want zoals elk muzikaal Brits wonderkind torst Benjamin de erfenis van de immens populaire voorganger Benjamin Britten op zijn schouders. Zoals de Britten decennia lang snakten naar een opvolger van Fred Perry om Wimbledon te winnen, zo verlangen ze ook nog steeds naar een hedendaags componist die toegankelijk repertoire voor een groot publiek schrijft.
Als piepjonge toondichter leek Benjamin die rol te vervullen met subtiele orkestwerken. In de jaren daarna bleek hij in ieder geval niet kwantitatief Brittens enorme productie te kunnen evenaren. Na jaren stilte waagt hij zich nu aan een 95 minuten durende opera, die afgelopen juli in première ging.
Het simpele oerverhaal is door regisseur Katie Mitchell nogal onduidelijk op het toneel gebracht. We zien, als in een splitscreen, diverse locaties tegelijk op het toneel. In een oude middeleeuwse kamer speelt zich de actie tussen kasteelheer, biograaf en jonkvrouwe af. Daarnaast zien we kantoorachtige kamers, waar engelen kostuums naaien, de drie hoofdrollen ondersteunen en commentaar leveren op de handelingen. Het ziet er allemaal prachtig uit, maar wat het toevoegt?
Gelukkig is daar de muziek. De countertenor Bejun Mehta kwinkeleert de sterren van de hemel als de jonge biograaf. In de stratosferische hoogten blijft hij een mooi lyrisch geluid houden, dat de concurrentie met sopraan Elin Rombo aankan. Christopher Purvis kan warm, wreed en heerszuchtig tegelijk klinken als hartenbakker.
Zolang componist George Benjamin en regisseur Katie Mitchell zich tot dit trio beperken, heeft Written on Skin een enorme impact op het publiek. Benjamin levert genoeg melodieën om het oor houvast te bieden, al moet je zijn partituur eigenlijk een paar keer beluisteren, want hij geeft zijn schatten niet makkelijk prijs. Simpel is anders. Compact, intens en anderhalf uur vol topmuziek: ga dus toch naar Written on Skin nu het nog kan.
Written on Skin, De Nederlandse Opera t/m 23/10
