Het was treurige televisie vrijdagavond bij Pauw & Witteman. Aan de ene kant van de tafel een jonge blaag die raadslid is voor de hoofdstedelijke PvdA, aan de andere kant iemand die onlosmakelijk verbonden is met de Nederlandse cultuur: Emile Ratelband. Ik ken Emile, heb hem enkele malen geïnterviewd en heb leuke tijden met hem beleefd. Hij is grappig, gevat en wordt vaak onderschat om zijn intellectuele gaven.
Ik weet namelijk dat het mogelijk is om een goed gesprek met hem te hebben. Over wat mensen drijft, politiek en zelfs over maatschappelijke vraagstukken weet hij een duidelijke mening te formuleren.
Emile, (ja, ik mag Emile zeggen) heeft echter één nadeel. Hij zit zichzelf in de weg. Of het nou gaat om zijn vermeende bezoek aan Saddam Hoessein, zijn politieke aspiraties uit het verleden of het knietje voor Robbie Muntz. En recentelijk dus deze uitspraken.
Maar is dat erg? Neen. Ratelband is de nar, een grappige verschijning waar je om kan lachen. Laat Ratelband zijn ding maar doen. Hij heeft goud geld verdiend met zijn neurolinguistisch programmeren, verschijnt af en toe op tv en is overall beschouwd een rare kwibus. Leuk om naar te kijken en als hij iets zegt wat je niet bevalt haal je je schouders op en loop je verder. Een weldenkend mens maakt zich niet druk om wat Emile Ratelband zegt.
Prins Friso
Enter Michiel Mulder, PvdA-raadslid in Amsterdam. In het dagelijks leven onderzoeker bij het Economisch Instituut voor de Bouwnijverheid, in de avonduren woordvoerder Financiën voor de PvdA. En nu opeens voorvechter van homo’s in het algemeen. Terwijl in Amsterdam homo’s regelmatig op straat in elkaar worden geslagen besloot Mulder de bron van alle kwaad, Emile Ratelband, aan te pakken. Om onderwijl op zijn Twitter nog even een Prins Frisotje te doen. Want mensen, laat daar absoluut geen misverstand over bestaan, MICHIEL MULDER IS GEEN HOMOSEKSUEEL.
Het was overduidelijk dat het ‘debat’ Paul Witteman ook niet lekker zat. De opluchting in zijn ogen was zichtbaar toen hij een eind kon maken aan de woordenwisseling tussen de twee. Mulder hebben we de rest van de uitzending niet meer gehoord. Waarom niet? Omdat Michiel Mulder verder helemaal niets te melden heeft.
Narcisme
Toch hebben beide heren een gemeenschappelijk doel: zichzelf in de kijker spelen. Ratelband om zijn kas te spekken en ongetwijfeld zijn narcistische kant te bevredigen, Mulder voor electoraal gewin. Wat ons brengt op de conclusie. Als Mulder echt denkt dat het zijn taak is om de homofobe Emile Ratelband aan te pakken dan moet hij dat zeker doen. Maar daarmee slaat hij de plank mis. Kiezers zijn slim genoeg om te doorzien dat Mulder, gelijk Ad Melkert in een ver verleden, even heel erg politiek correct wilde zijn.
Dit waren de fifteen minutes of fame voor Michiel Mulder. We gaan nooit meer wat van hem horen. En Emile? Emile die blijft. Voor altijd. Tsjakkaaaaa!
NASCHRIFT: Dat ze nog niet volledig gek zijn geworden bij de PvdA bewijst het Nijmeegse gemeente raadslid Stijn Verbruggen. Leest u even mee: hier, hier en hier?
