Uw hart ging ook sneller kloppen bij het lezen van dit Telegraafbericht op 18 oktober? Uw hart ging niet sneller kloppen, maar u leest graag iets anders dan achtung JSF? Welnu, er zitten misschien wel zestig (60) Spitfires in de grond van Mayanmar, het voormalige Birma. En we praten niet over wrakken in stukjes en beetjes, maar over nagelnieuwe Spitfires. Gedemonteerde Spitfire Mk XIVs gepreserveerd in vet en verpakt in (geteerde) kratten. Volgens een lokale geoloog gaat het zelfs om honderdveertig (140) op deze manier prettig voor het nageslacht bewaarde Spitfires.
Mk XIV in Overloon museum
Sommige berichten melden dat het om voor de Japanners verstopte exemplaren gaat. Wat gezien het type Spitfire en de periode waarin deze geproduceerd werd (1944) niet waarschijnlijk is. Aannemelijker is de uitleg dat het om naar Azië verscheepte Spitfires gaat die daar overbodig werden nadat Japan zich overgaf in augustus 1945. Ze voor transport over zee in grease-paper verpakken in houten kratten was een standaard praktijk. De betreffende Spitfires waren nog niet uitgepakt toen de oorlog er eindigde. Begraven en zand erover was dan een eenvoudigere en goedkopere oplossing dan terugsturen voor distributie elders. Waar men meestal al verzoop in de Spitfires.
Afgaande op William Greens Macdonald serie ‘Fighters’ -War Planes of the Second World War- volume 2 (1961), kan het ‘in kratten verpakt’ verhaal kloppen.
Spitfire XIVs had first entered service on January 1, 1944, with 610 Squadron, and aircraft of this type went to twenty 2nd T.A.F. squadrons (Second Tactical Air Force -redactie). The type was in the process of entering service with squadrons in the Far East as the war ended.
Rolls-Royce Griffon
Volgens de Spitfire geschiedenis bij deltaweb vloog men daar in het Birma gebied voornamelijk met de Mk VIII Spitfire (met Rolls-Royce Merlin motor i.p.v. Rolls-Royce Griffon) en was men bezig om te scholen naar de P-47 Thunderbolt. Een proces dat gestaakt werd na de Japanse capitulatie en zo de Spitfire in bedrijf hield. De vraag is dan natuurlijk, welke? De reeds in gebruik zijnde Mk VIIIs of de uit te pakken Mk XIVs? En waarom Mk XIVs verschepen als je bezig bent op de P-47 over te schakelen?
Mk VIII
Hopelijk zien we spoedig wat er precies uit de grond komt. Als er al wat uit de grond komt. Ook omdat men momenteel in Mayanmar wel iets anders aan hun hoofd hebben waardoor het bergingsproject sowieso (voorlopig) niet van de grond komt. Niets belet echter om te dromen van honderdveertig hemelse brullen uit Griffon uitlaten.
Mk XIV Imperial War Museum Duxford
Supermarine Spitfire Mk XIV
Gebouwd met zowel traditionele- als latere ‘bubble’ canopy. Uitvoeringen hadden een C-vleugel met een 20 mm kanon en een .50 machinegeweer, of een E-vleugel met alleen een .50 machinegeweer.
Lengte: 9,14 meter. Spanwijdte: 11,23 meter. Vleugeloppervlak: 22,48 meter². Gewichten: leeg 2984 kilo, beladen 3593 kilo, maximaal 3850 kilo. Motor: supercharged 37 liter V12 Rolls-Royce Griffon van 2050 pk. Propeller: vijfbladige Rotol. Maximum snelheid: 717 km/u op hoogte (26.000 ft). Kruissnelheid: maximaal 583 km/u. Vliegbereik op interne brandstof: 740 kilometer bij 394 km/u. Bewapening: naast de vaste bewapening, een 500- en twee 250 ponds bommen. Productie: 527 jagers en 430 fotoverkenners.
http://www.youtube.com/watch?v=TzJ_VsnEtWM
Het laatste nieuws over het bergingsproject volgen kan bij www.spitfiresite.com
