Het NRC Handelsblad kopte een recensie van drie boeken die over racisme in de Verenigde Staten gaan met ‘Nigger, are you crazy?’ – maar dan zonder aanhalingstekens. Ook de bijbehorende afbeelding was een regelrechte racistische karikatuur uit de culturele molen van blackface.
Veel Nederlanders van kleur reageerden verontwaardigd . Ze wezen het NRC Handelsblad er onder andere op dat de krant met de keus voor zo’n dehumaniserende kop en -illustratie weinig had begrepen van de boeken in de recensie. Ook benoemden ze het nagenoeg witte redactiebestand van de krant: dat is een belangrijke oorzaak voor het gebrek aan voelsprieten voor dit soort zaken. Het NRC Handelsblad reageerde niet op deze kritiek. De spreekwoordelijke krekels waren te horen op het Rokin.
Pas toen internationale media – eerst de Washington Post en later anderen – er lucht van kregen voelde de krant zich genoodzaakt te reageren, met het bizarre excuus dat er in Nederland een ‘andere context’ zou zijn. De impliciete boodschap is: Nederlanders van kleur vinden we geen Nederlanders. Hun kritiek is dus irrelevant en daarom negeerden wij het.
Oh, de ironie.
Hierna kwam de rest van de Nederlandse massamedia op gang. En oh, de ironie bovenop de ironie. Een betere illustratie van de kern van het probleem is er niet. Bekijk hieronder een greep uit de bijna alleen maar witte mensen die tot dusver een podium kregen in de landelijke media om over NRC-gate hun mening te ventileren. Ik wil bijna schrijven: Crackers, are you crazy?
