Stefan de Koning voerde begin oktober samen met de Young Democrats of America in Pennsylvania campagne voor voor de lokale politici Will Sylianteng en Rob Teplitz. Ook voor Gene Stilp, die kandidaat stond voor de Senaat en in het algemeen voor Obama zelf. Want de Amerikanen gingen niet alleen voor Obama en Romney naar de stembus. Voor met name de lokale Democratische kandidaten was het ploeteren. Democraten zijn luie kiezers vergeleken met Republikeinen, en dat is voor lokale politici dikwijls een nadeel.
Wat er met Obama is gebeurd weet inmiddels de hele wereld, maar in diens schaduw hebben echter nog honderden andere kandidaat-politici getracht om verkozen te worden in de vele lokale verkiezingen die tegelijk met de presidentsverkiezing gehouden worden. Het brede scala aan andere keuzes op het kiesformulier blijft een onbekend fenomeen in Nederland. In sommige districten is het kiesformulier tot twaalf pagina’s lang en naast keuzes voor congresleden, kan er ook gestemd worden op de nieuwe sheriff, kantonrechter of de raad van toezicht van de lokale high school.
Twee blokken kiezers
Een verkiezing voor Obama is zeker geen garantie voor winst van andere Democratische kandidaten, hoog én laag. Net als de man in het Witte Huis, blijven dit keer ook de verhoudingen in het Congres min of meer gelijk, wat op korte termijn al een probleem kan worden, gezien de snel naderende stemming over het schuldenplafond. Ook op lokaal niveau krijgen Democraten moeilijk voet aan de grond en dat heeft alles te maken met de verschillende kiezersblokken die momenteel de dienst uit maken. Het ene is een multi-etnisch blok dat vooral voor presidentsverkiezingen komt opdraven, terwijl het andere een homogeen blank kiezersblok is dat trouw stemt op lokale kandidaten. Dit tweede blok wordt gedomineerd door Republikeinen, dat bovendien over twee jaar weer komt opdraven voor de mid-term elections.
In Pennsylvania, een staat die doorgaans Democratisch stemt als het op presidentsverkiezingen aankomt, is het hele congres van de staat in handen van Republikeinen en daar is weinig verandering in gekomen. Het is voor Democraten in de staat een bitterzoet gevoel; de dag na Obama’s herverkiezing. Zowel Gene Stilp als Will Sylianteng hebben hun verkiezingen ruim verloren, terwijl de presidentsverkiezing is gelopen zoals velen in hun kamp hadden gehoopt.
Democraten zijn luie kiezers
Waar presidentskandidaten en de kandidaten voor het Amerikaanse Congres in de regel prominent op de eerste pagina van het verkiezingsformulier staan, was het goed zoeken naar de naam ‘Will Sylianteng’. Hij stond ergens in een brij van kandidaten om zijn district te vertegenwoordigen als afgevaardigde in het congres van de staat Pennsylvania. Als kandidaat in een welgesteld en politiek verdeeld district is het ploeteren om zelfs je eigen achterban voor je te winnen. Een kandidaat als Sylianteng is in de eerste plaats geïnteresseerd in een zo hoog mogelijke opkomst van Democraten. In het gepolariseerde Amerika wint namelijk de kandidaat die zijn achterban het best kan mobiliseren. Want, hoewel een geregistreerd Democraat bijna altijd exclusief op andere Democraten stemt, laten Democraten vaak na om all the way stemmen; tot en met de laatste bladzijde van het verkiezingsformulier. Democraten zijn luie kiezers vergeleken met Republikeinen, en dat is voor lokale politici dikwijls een nadeel. Ze gaan voor het kiezen van de president de deur uit, maar buiten het eventueel kiezen van een senator of afgevaardigde voor het nationale congres laten ze de rest van het formulier nog te vaak blanco.
Amerikanen kennen eigen staatsinrichting niet
Het probleem voor kandidaten zoals Sylianteng begint met het feit dat Amerikanen veel slechter geïnformeerd zijn dan bijvoorbeeld Europese kiezers, terwijl ze gezien het grote aantal keuzes dat ze moeten manken juist veel geïnformeerder zouden moeten zijn. Uit gesprekken met Sylianteng tijdens het canvassen blijkt dat de meeste Amerikanen vaak niet weten op welke niveaus bepaalde beslissingen worden genomen. In de regel gaan ze ervan uit dat bijna alles in Washington wordt geregeld, terwijl in de werkelijkheid veel alledaagse wetgeving op het niveau van de staten wordt bedacht. Ze zien nauwelijks het belang in van de post waar Sylianteng kandidaat voor stond. Kandidaten voor lagere verkiesbare posten moeten dikwijls aan de bak met minimale aandacht van media en achterban. Ze hopen op de onvoorwaardelijke steun van hun achterban, maar het is nog maar afwachten of die komt opdagen en, in het geval van veel Democraten, hen opmerkt. Voor Sylianteng heeft alle tactiek niet mogen baten, zijn district bleek te verdeeld om iets voor elkaar te boksen.
In de staat Pennsylvania was weinig te merken van de verkiezingsstrijd, maar toch wordt de staat zo nu en dan aangemerkt als een swing state. Ondanks het feit dat Democratische presidentskandidaten de staat doorgaans winnen, is de relatief lage belangstelling van Democraten voor lokale politici de reden dat de deur voor Republikeinen altijd op een kier staat. Momenteel heeft de staat een door Republikeinen gedomineerd congres en ook een door Republikeinen gedomineerde delegatie in Washington. Met de dood van Arlen Spector is het laatste restje van een ooit gerespecteerde en invloedrijke afvaardiging verdwenen.
Voor de Democraten is het zaak om die delegatie van de grond op te bouwen, te beginnen met kandidaten als Will Sylianteng. Marilyn Levin; de voorzitter van de Democratische partij in Dauphin county, rondom de hoofdstad Harrisburg, hoopte met de drieslag Stilp-Teplitz-Sylianteng een nieuw momentum te creëren voor de Democraten in Pennsylvania. Dit is grotendeels mislukt, aangezien alleen Teplitz zijn zetel heeft veroverd. Want hoewel Pennsylvania dit keer weer Obamas kant is opgerold, blijft het een kwetsbare staat voor Democraten. James Carville typeerde haar niet voor niets ooit als de staat van: Pittsburgh en Philadelphia met Alabama er tussenin.
