Het is frustrerend als je niet bent die je wilt zijn, terwijl je bent die je niet wil zijn, en je ontmoet iemand die is zoals jij graag zou willen zijn. Zoiets moet Leon de Winter enkele maanden geleden hebben gedacht tijdens het gesprek met zijn tafelgenoot. Een charmante, intelligente en geestige jongeman. Een parel, een rolmodel waar ontspoorde allochtone jongeren zich aan kunnen spiegelen. Een sieraad voor de vechtsport en voor de samenleving.
Hierbij viel het Leon op dat de sympathieke jongeman fysiek langer, leniger en gespierder was dan hijzelf.
Leon meende uit deze korte eenmalige ontmoeting zijn idool door en door te kennen. Een duidelijk signaal van verliefdheid. Door zijn hoofd moet haast wel het refrein uit een nummer van Doe Maar hebben gespookt: “Stoere mannen macho, was ik maar een vrouw dan vrijde ik met jou…”
De Nobele Wilde
In zijn column op de website van Elsevier 20 augustus 2012 merkt Leon op dat waar zijn grote idool verschijnt, bij alle alfamannetjes onmiddellijk de hormonen beginnen te stromen, maar niet bij hem! Nee, vol bewondering ziet hij letterlijk op tegen deze personificatie van datgene waar hij zijn hele leven lang naar op zoek was: Een Nobele Wilde in levende lijve én ook nog binnen handbereik!
Verderop in de column staat dat de charmante jongeman simpelweg te mooi en té verleidelijk voor vrouwen is, zodat andere mannetjes constant de confrontatie opzoeken.
Alfamannetjes
Van alfamannetjesgedrag met neigingen tot uitdagen kan de Winter met de beste wil van de wereld niet worden beschuldigd. Met gesloten ogen en open mond buigt hij diep voor dit fenomeen dat o zo onterecht in de media wordt afgeschilderd als een niets en niemand ontziend beest. Een ongeleid projectiel. Een psychopaat zelfs.
Die nacht slaapt Leon slecht. Hij schrikt wakker, badend in zijn zweet en met de doordringende blik van zijn held nog op het netvlies. In de badkamer bevochtigt hij zijn gezicht en zegt viermaal tegen zijn boos kijkende spiegelbeeld het woordje: Ja.
Vouwfiets
Als antwoord op de vraag van zijn vrouw wat hij daar toch allemaal doet, wil hij het liefst brullen dat ze haar grote bek moet houden.
Maar hij zegt iets anders.
Gesterkt door deze bijna goddelijke ervaring stapt Leon vergezeld van zijn fanatieke en elegante echtgenote, enkele weken later op de vouwfiets om te genieten van zon en natuur. En mét hen vele anderen.
‘KUT!’
Bij het passeren van een groepje fietsers roept een der tegenliggers: ‘Rechts houden, kut!’ tegen Leon’s echtgenote.
Zwaar overstuur, diep beledigd en intens gekrenkt stapt Leon af, hiermee een fietsersfile veroorzakend. Onthoofd, gestenigd, bloeden en branden zal deze Tokkie als het aan Leon ligt. Hoe durft zo’n hufter zijn godin voor ‘kut’ uit te maken?
In slow motion speelt het volgende in zijn brein: Eerst klinkt muziek uit de film Fight Club. Gevolgd door een luchtspiegeling van Brad Pitt.
Het fenomeen
Schuimbekkend en met gebalde vuist gebiedt Leon dan ook dat de hufter blijft staan. De hufter zegt niets en fietst door. Wat een overwinning! Maar toch is de onzekerheid daar: In Elsevier van 10 september 2012 waar Leon dit voorval vermeldt, heeft hij nog het lef zijn lezers om advies te vragen hoe te reageren.
En het fenomeen?
Dat is inmiddels als verdachte van meerdere bedreigingen en geweldsdelicten voor de rechter verschenen. Leon zat in de rechtszaal om zijn held alle steun te betuigen, maar waarom eigenlijk?
Ten eerste heeft het fenomeen al een advocaat, en ten tweede is hij fysiek prima in staat om voor zichzelf op te komen.
Nee, Leon’s aanwezigheid dient een totaal ander doel en wel de hoop dat hij nog veel van deze Nobele Wilde kan leren. Diep in zijn hart bruist het verlangen tot de discipelen van het fenomeen te horen.
Voorwaarden
Tot verbazing van elk weldenkend mens werd de verdachte in afwachting van de inhoudelijke zaak voorlopig op vrije voeten gesteld. Wat zal Leon blij geweest zijn!
De voorwaarden voor de voorlopige invrijheidstelling behelsden onder meer dat het fenomeen zich niet zou ophouden in horecagelegenheden. Noch mocht hij getuigen benaderen.
Verkering uitmaken
Dit is in twee en een halve dag tijd toch gebeurd, dus is de verdachte weer opgepakt. De rechter heeft uiteindelijk bepaald dat hij drie maanden moet opknappen.
De vraag blijft waarom niemand van zijn ‘goede vrienden’ zijn fans, of zelfs ook maar zijn raadsvrouw het fenomeen ooit heeft aangeraden zich dit maal écht koest te houden?
Als ik hem was, zou ik mijn advocaat ontslaan, mijn verkering uitmaken, én vandaag nog de ‘vriendschap’ met Leon de Winter verbreken voordat ik in een van zijn boeken verschijn.
