Vacatureteksten zijn toch een beetje als teksten van makelaars. Net zoals dat “goed toegankelijke huis met openslaande deuren in een multiculturele wijk” een tochtig appartement langs een snelweg in een no-go-area is, is elke functie tegenwoordig een managementfunctie waarin je aan ‘het MT’ rapporteert. Daar hebben we inmiddels wel een beetje om heen leren te lezen, we zijn immers gewend geraakt aan het bulkwerk van veel vacatureboeren. Toch is het lang niet altijd zo eenvoudig: vaak worden er eisen gesteld waardoor je denkt “weet men zelf wel wie men zoekt?”. Of het nu een kwestie is van HR personeel (vroeger P&O, nog eerder gewoon personeelszaken) dat te weinig kennis van de functie heeft of van daadwerkelijk onduidelijke eisen is dan nog de vraag, maar het maakt het zoeken niet echt eenvoudiger. Bovendien schiet je als werkgever ook niet veel op met een potje bullshitbingo spelen of eisen opstellen die nooit enige aansluiting kunnen hebben met de daadwerkelijke functie.
Specifieke eisen
Een van de bizarste zaken in vacatures is het stellen van zeer specifieke eisen. Waarschijnlijk is er ergens tijdens de opleiding van de HR-meisjes (en jongens, natuurlijk, al die HR-jongens) iets niet goed gegaan bij de uitleg van het verschil tussen ‘pré’ en een vereiste. Waarom zie je anders talloze vacatureteksten met de eis van ervaring met zeerCustomCMS 3.2.1 in een PuppyLinux-omgeving voorbij komen? Natuurlijk: wij begrijpen óók wel dat het handig is als de nieuwe werknemer al direct met je brakke CMS vertrouwd is, maar om dat nu als eis te stellen? Krijg je zo echt de beste mensen in dienst?
Een goede contentmanager of webredacteur vind je niet door allerlei specifieke eisen te stellen over specifieke pakketen. Kijk liever naar algemene ervaring met foto’s bewerken, plaatsen en bijvoorbeeld het gebruik van HTML: dan zit je voor elk CMS goed, zullen we maar zeggen.
Bingo!
Het is altijd een dunne lijn tussen vakterm en Purple Pants, maar u zou een jaar Pantsrubrieken kunnen vullen door alleen een middagje vacatureteksten door te ploegen. Daarnaast is het vaak zo dat de vaktermen of specifieke vereiste kennis op een volstrekt bizarre manier in de tekst is verwerkt. Dat u alvast wat extra moeite moet doen, en er alvast gefilterd wordt op hen die bij het lezen de lust al vergaat. Een nog vrij onschuldig voorbeeld is het onderstaande, uit een vacaturetekst voor de tikkentellers van de KPN op Villamedia, de afgelopen maand:
En dan hebben we het dus niet over de development die zal plaats vinden op basis van de business requirements. Het gaat hier om de term ‘Scrum’. ‘Scrum’ is een (helaas vaak om de verkeerde redenen gebruikte) methode om ontwikkelingstrajecten te plannen en uit te voeren. Heel mooi, maar hoezo is een methodiek ineens een persoonlijke kwaliteit? Je bent “bekend met” of gewend te “werken volgens”, maar je bént niet ‘Scrum’! “Een kleinigheidje”, zegt u wellicht, maar geeft het niet meer aan dat de organisatie zelf al geen idee heeft hoe de processen zouden moeten werken? Er is dus inderdaad wel plek voor een nieuwe werknemer die daar de boel even wat recht kan komen trekken, maar of je die op deze manier weet te werven…
Er moet toch een manier zijn waarop we dit soort vacaturedrek definitief kunnen uitbannen?
Gyurka Jansen werd tijdens zijn zoektocht naar een baan soms al moe van de vacatureteksten of mensen die openlijk toegaven zelf de functie-eisen ook niet te begrijpen. Hij is nu nog steeds op zoek naar een instantie waar je een kapot gebonkt bureaublad kunt declareren.
