Wereld Aidsdag, Wereld Voedseldag, Opstaan tegen Kanker, enzovoorts. Wil je de wereld veranderen dan kan dat alleen maar door bewustwording via speciale dagen, weken en maanden. Althans dat wordt ons wijsgemaakt door moralistische mensen. Het lijkt net alsof zij het monopolie hebben op sociale verandering terwijl de rest van (cynisch) Nederland de wereld laat sterven. Maar wat verandert er nou eigenlijk?
Je kent ze wel, de waterput bouwende mensjes met roze armbanden, een zachte stem, allergisch voor grof taalgebruik, rijdend in een Prius en verslaafd aan een veganistisch of biologisch dieet. Het zijn deze gedevolueerde mensen die anno 2012 de agents of change zijn. Rauwe Marxistische verandering is dood en gereïncarneerd in een soort van spirituele bullshit waar zelfs Gandhi u tegen zegt.
Verandering 2.0
Communistische kleinoogjes
Zucht, vroeger was het vele malen beter. Toen waren de activisten gewoon rauwe gekkies, die luidkeels monologen hielden op de barricade. De rauwe havenarbeiders, socialisten, Leninisten en andere rode rakkers. Tegenwoordig zie je deze idealistische gekkies mondjesmaat terug op het Plein of Malieveld in Den Haag. Lachen, ja dat doen we tegenwoordig om ze. Kijk ze toch eens gek zijn met een spandoek, schmink, toeters en what have you. Uitstervend, invloedloos, inspiratieloos is deze verandering 1.0. De activist is dood!
Want tegenwoordig gaat het om bewustwording en moet jouw initiatief een speciale kleur, dag, popster of film hebben. Dan pas ben je cool, tel je mee en ben je echt betrokken bij de hongerige Obamaatjes, communistische kleinoogjes of de vrouwelijke seksspeeltjes uit India en Thailand. Want eigenlijk weten we in het oh zo rijke Westen (kuch, kuch) dat we niets kunnen veranderen in Verwegistan. Geef mensen een vis en ze eten het op, geef ze een hengel en ze phishen als Nigeriaanse gekken elkaars bankrekening leeg.
Echte verandering?
Be the change you want to see
De pacifist is hot, op afstand verandering bewerkstelligen door bewustwording te promoten. Maar, verandert er nou daadwerkelijk iets? Kunnen wij Afghaanse haatbaarden veranderen door een Facebook-pagina aan te maken voor Malala? Kunnen wij borstkanker stoppen door ons onder te dompelen in een homokleurtje?
Deze pacifo’s halen maar al te graag Gandhi aan om hun levensmotto te verkondigen: “Be the change you want to see in the world”. Maar, om verandering te kunnen doorvoeren, dienen we ook na te denken over de implicaties van onze houding. Want, wat houdt verandering in? Wat draagt onze houding bij aan verandering?
Freudiaanse casusgevallen
Oscar Wilde claimt dat deze pacifo’s juist het probleem in stand houden en daardoor onderdeel zijn van het probleem. Want zeg nou zelf, na die ene themamaand, week of dag is 99 procent van de mensen het initiatief en doel vergeten. De pacifo’s gaan door met hun leven, denkend dat ze “goed” leven, bewust zijn en de wereld een klein beetje hebben veranderd. Deze pacifo’s hebben ellende nodig om zichzelf mens te voelen om zichzelf als moreel en goed te definiëren. Walgelijk.
Nee, het zijn juist de handjevol activisten, de verwarde mensjes met 80 katten, de Freudiaanse casusgevallen die moreel oprecht zijn. In de regen en harde wind ouderwets demonstreren voor hun zaak. Niets is te gek, lekker de mouwen opstropen en als een Tanja Nijmeijer de bourgeoisie terroriseren voor je niet-vaderland. Ze zijn misschien gek in onze ogen, maar houden tenminste zichzelf zeker niet voor de gek!
