Amerikanen houden heel erg van statistieken, en Amerikanen houden heel erg van supersterren. Zeker in de basketbalsport. Wanneer een speler dan ook een magische grens slecht, liefst een mooi rond getal, dan is het feest in de Amerikaanse sportpers. Duizend assists, meeste driepunters ooit, clubrecord aantal rebounds… alles wordt bijgehouden. Vannacht was het Kobe Bryant die een record zette. Hij bereikte als vijfde (en jongste, met een leeftijd van 34 jaar en 104 dagen) de magische grens van 30.000 punten in zijn carrière. Een record, dat iedereen al lang zag aankomen – alle eerdere barrières had hij immers ook al als eerste geslecht, al zitten twee andere supersterren hem inmiddels nadrukkelijk op de hielen.
De grootsheid van Kobe Bryant
Kobe Bryant is een zeer begenadigd basketballer. Eén van de beste basketballers ooit. Sommigen noemen hem zelfs in één adem met Michael Jordan, al kunnen anderen zich daar mateloos over opwinden. Zijn talent om de bal door de ring te werken is echter onmiskenbaar, op basis van zijn goede schot, fenomenale atletische vermogen en ongeëvenaarde talent. Zo scoorde hij eens 81 punten in één wedstrijd . Twee keer was hij topscorer van de NBA. Veertien maal werd hij verkozen tot All-Star. Tien keer werd hij gekozen bij de beste vijf spelers van de NBA. Ook zijn grote defensieve capaciteiten zijn gelauwerd; liefst negenmaal werd hij bij de beste vijf verdedigers van de Amerikaanse basketbalcompetitie gekozen. Maar wat in de Verenigde Staten écht telt: hij werd vijf maal kampioen van de NBA; hij won vijf kampioensringen.
Wat achterblijft is de onderscheiding voor ‘meest waardevolle speler’, de MVP, die Bryant alleen in 2008 werd toegekend. Het zal ongetwijfeld te maken hebben gehad met het feit dat Bryant zijn eerste drie titels tussen 2000 en 2002 won in een team met Shaquille O’Neal. Zijn twee titels in 2009 en 2010 werden gewonnen samen met Pau Gasol, maar Bryant was van dat team de onbetwiste leider.
De andere vier
De grootsheid van Kobe Bryant moge duidelijk zijn. Reeds tijdens zijn loopbaan is hij verworden tot een basketballegende, tot één van de beste basketballers aller tijden. Dat geldt overigens ook voor de vier basketballers die hem voorgingen in het slechten van de magische 30.000-puntengrens. Het is zelfs oneerbiedig om te spreken van ‘de andere vier’, omdat het gaat over Wilt Chamberlain, Kareem Abdul-Jabbar, Michael Jordan en Karl Malone. Mythische namen.
Wilt Chamberlain, de man die eeuwig in de geschiedenisboeken zal staan als de speler die 101 punten maakte in een NBA-wedstrijd, bereikte na 35 jaar en 179 dagen de magische grens van 30.000 punten. De 2 meter 16-lange boom, die in 1999 op 63-jarige leeftijd aan hartfalen overleed, was ook de enige speler die ooit boven de 40 en zelfs 50 punten gemiddeld (!) in een seizoen per wedstrijd scoorde. Qua scorend vermogen en reboundcapaciteit was ‘The Big Dipper’ niet af te stoppen. Hij basketbalde overigens wel in een periode dat het niveau van het basketbal onvergelijkbaar was met tegenwoordig, maar dat verandert niets aan zijn mythische status.
Kareem Abdul-Jabbar is de topscorer aller tijden van de NBA, mede dankzij zijn legendarische hookshot. Hij won zes ringen (evenveel als Jordan) en werd zesmaal MVP. Zijn persoonlijke hoogtepunten beleefde hij als dominante center in de jaren zeventig, maar samen met Magic Johnson (de legendarische point guard, die door de Lakers in 1979 werd gedraft, en later in zijn carrière noodgedwongen stopte vanwege zijn besmetting met HIV won hij de titel in 1982, 1985, 1988 en 1989. Toen was hij echter al over zijn persoonlijke bloeiperiode heen. Ten tijde van zijn eerste NBA-titel in 1971 (nog met de Milwaukee Bucks) heette Abdul-Jabbar overigens nog Lew Alcindor, maar een dag na het winnen van de NBA-titel veranderde hij zijn naam in de moslim-equivalent Kareem Abdul-Jabbar.
Michael Jordan is een bekende naam voor iedere zichzelf respecterende sportliefhebber. Echter, ook de mythische Jordan had tijd nodig om te rijpen. In 1984 werd hij gedraft door de Chicago Bulls en hoewel hij snel naam maakte als hyperatleet en begenadigd scorer, duurde het tot 1991 voordat de Bulls aan de hand van Jordan de NBA-titel wisten te veroveren. In 1992 en 1993 volgden nieuwe titels, waarna Jordan een punt achter zijn basketbalcarrière zette om te gaan honkballen. Die carrière werd geen succes. Jordan keerde in 1995 terug en leidde de Bulls naar nieuwe titels tussen 1996 en 1998. In 1999 zette Jordan opnieuw een punt achter zijn carrière, om tussen 2001 en 2003 nog twee seizoenen terug te keren om voor de Washington Wizards te spelen. Jordan werd vijfmaal MVP en won tien bekroningen als topscorer van de NBA.
Karl Malone kan niet los worden gezien van zijn maat John Stockton, met wie hij liefst achttien seizoenen samenspeelde bij de Utah Jazz. De pick-and-roll van de point guard en Malone werd één van de belangrijkste aanvallende wapens in de Amerikaanse basketbalcompetitie. Malone en Stockton wonnen echter nooit een ring, waardoor Malone in 2003 besloot om het nog één seizoen bij de Lakers van Bryant te proberen. Ook dit avontuur werd geen succes, waarna hij in 2004 een punt achter zijn carrière zette. Waarin hij overigens samen met Michael Jordan en Magic Johnson deel uitmaakte van het Dream Team, dat in 1992 goud won in Barcelona en basketbal internationaal op de kaart zette. Malone werd tweemaal verkozen tot MVP.
De volgende twee
Spelers die kans maken om magische grenzen te passeren, kun je zien aankomen. Dat Kobe Bryant op koers lag om de grens van 30.000 punten te passeren, was uit alle statistieken voorspelbaar. Daarom is het ook vooral de vraag hoe lang Bryant de jongste basketballer blijft die de grens van 30.000 punten passeert. LeBron James en Kevin Durant liggen immers op schema; zij bereikten respectievelijk de grens van 15.000 en 10.000 punten op jongere leeftijd dan Bryant. James zal de grens van 20.000 punten dit seizoen ook eerder breken dan Bryant deed. Overigens liggen James en Durant met respectievelijk één kampioenschap en nul kampioenschappen nog bij een belangrijke statistiek achter op Bryant.
Voor Amerikaanse sportpers is het echter koren op de molen dat Durant en James Bryant op de hielen achtervolgen, want zij likkebaarden bij dit soort relatief onbenullige statistieken. Het geeft ons wel de kans om terug te denken aan de basketbalgrootheden die deze grenzen ook ooit passeerden, al doet het misschien ‘andere’ grootheden met andere kwaliteiten (en vooral minder punten) tekort, zoals een Bill Russell of Hakeem Olajuwon. Daarnaast schept deze aandacht een mogelijkheid om de ongeëvenaarde scoringskwaliteit van het drietal Bryant, James en Durant in perspectief te zien. De NBA is momenteel op een hoogtepunt, met drie zulke begenadigde atleten actief. Bryant heeft dat afgelopen week met het overschrijden van de 30.000-puntengrens onderstreept.
