Het voetbal is verrot. Zo, dat is nog eens een openingszin. Harry Mulisch eat your heart out. Maar ik meen het: inmiddels heb ik pijnlijk moeten concluderen dat mijn geliefde spelletje door- en door verrot is. Van buiten glimt het en ziet er bijzonder smaakvol uit, maar binnenin zit het gif. Net als de appel van sneeuwwitje.
Arbitrage
Jullie weten waar ik op doel. Aangezien ik niet meer kan toevoegen dan wat er gezegd wordt met een minuut stilte, zal ik er niet te diep op ingaan. Het zou ook hypocriet van me zijn aangezien ik wekelijks zonder schroom “HIJ NIET” richting arbitrage brul. Dat was geen grap. Ik denk namelijk dat we best allemaal naar onszelf mogen kijken. Er werd van de week constant gehamerd op de voorbeeldfunctie van het professionele voetbal richting de amateurs, maar komt het nou echt daardoor?
Denk je nou echt dat een willekeurige doorgesnoven voetbalhooligan (oh stereotype) tot tien telt voordat hij iemand neer mept als hij denkt aan de linksback van Willem II die abrupt stopt met het afzeiken van de arbitrage? Of de aanvoerder van het zesde die juist wekelijks een ‘Mark van Bommeltje’ doet omdat hij dat zo op televisie heeft gezien? Nee joh, hou op zeg. Dat soort dingen komen heus niet in ons op. Ik zou wel een salto willen doen na een doelpunt of juichen zoals deze (http://www.youtube.com/watch?v=82wM8s-_2RM) Finse ploeg, maar dat lukt nou eenmaal niet.
Allereerst: ik juich het alleen maar toe dat Gaby Jallo (eerdergenoemde back van Willem II) zich tijdens het beklagen bedacht en stopte. Prachtig. Maar het heeft geen enkele zin. Net zoals die hele minuut stilte: fantastisch. Maar binnen een paar weken zijn we het allang weer vergeten. Dan maken we ons weer druk over dat Barbie van Oh Oh Cherso haar pasgeboren kindje Breezers voedt. Dit zal niet veranderen.
Fixatie
Waar ik mij sterk voor maak is dat er gekapt moet worden met het opwekken van agressie. Zie Studio Voetbal. Jan Mulder en co krijgen wekelijks zendtijd om te laten zien wat niet en wat juist wel een overtreding was. “Oei oei oei scheids, wat een blunder!” Er wordt teveel gefixeerd op het negatieve in plaats van het positieve. Als op veld één met een weergaloos stiftje de keeper wordt verschalkt maar op datzelfde moment op veld twee een onbestrafte ‘elleboog’ plaatsvindt, dan krijgen we dat laatste te zien. Onder het mom van ‘we hebben een taak om dit aan de kaak te stellen’.
Ik wil kijken naar Van Persie die in de 93e minuut de stadsgenoot en aardsrivaal sloopt. Of naar Messi die record na record uit de boeken schiet op de meest briljante wijze. Ik wil het blije gezicht zien van San Marco als hij wordt bedolven onder zijn spelers als Heerenveen voorkomt en zijn tranen voelen als Hupperts van Roda JC de bal in de winkelhaak pegelt en daarmee de wedstrijd in 4-4 laat eindigen. De tragiek maakt de vreugde nog mooier. Of omgekeerd, ik weet het niet. Laten we het er in elk geval over eens zijn dat het spelletje prachtig kan zijn.
Aandacht
Overigens pleit ik zeker niet voor het negeren van de vervelendere zaken. Het is nou ook niet zo dat we onze kop in het zand moeten steken bij dit soort akelige momenten. Dat we de andere kant opkijken, vingers in de oren stoppen en heel hard “LALALALA” roepen. Maar juist doordat fouten van scheidsrechters en afschuwelijke overtredingen op nationale televisie zoveel aandacht krijgen, creëer je kopieergedrag. Je geeft het een podium. De KNVB had afgelopen weekend ervoor kunnen kiezen om ook het professionele voetbal eruit te gooien, maar koos daar niet voor want dan geef je het geen aandacht. Een minuut stilte komt veel harder aan dan wanneer je op de bank een zak chips leegeet, was de mening van Bert van Oostveen.
Zit wat in. Goed voorbeeld doet goed volgen. In dat kader zou je het tegenovergestelde ook kunnen zeggen. Weg met die overtredingen op televisie en laat ons mooi voetbal zien. Dat is hetgeen mensen moeten kopiëren. Degenen die dan alsnog over de schreef gaan in het weekend zijn de rotte appels en die kan je er zo uitknikkeren.
