Jahaa, er is al ruim 60 jaar vrede in de EU en dat is een fantastische prestatie van formaat. Keigaaf hoor. Maar binnen dit nobele vredesproject leven nog vele oorlogjes. Kwesties binnen de EU anno 2012; de één nog dieper geworteld dan de ander. Een top 5.
1. Turkije / Griekenland / Cyprus
Fun fact: toen Griekenland in 1981 lid werd van de EU, stelde het land één voorwaarde: laat Cyprus ook toe. De EU, toen ook al niet de kwaadste pier, ging akkoord. Tot grote woede van Turkije, die tot op de dag van vandaag het Griekse deel van Cyprus niet erkent. Het conflict belemmerde de toetreding van Turkije tot de EU, wiens aanmeldingsformulier al sinds 1987 in de la ligt te verstoffen. Vind Turkije dat erg? Nee, nu even niet, want met Turkije gaat het financieel voor de wind en met Griekenland en de EU niet zo. BURN!
2. Brussel / Straatsburg
Dit is een opgeloste oorlog, maar wel een die tot nog steeds menig wenkbrauw doet rijzen richting de goden. Om de Fransen tevreden te houden verhuist het hele Europese Parlement een week per maand naar Straatsburg. 700 man wordt reiskosten vergoed, zo’n 3000 kilo aan documenten wordt verscheept. Het Parlement kost deze maandelijkse verhuizing per jaar rond de 200 miljoen. Daarmee is deze locatie-manie een van de grootste geldverspillingen in de EU. En niemand durft zijn tengels er aan te branden. Alles voor de lieve vrede.
3. Subsidies
Ware gangsta praktijken kan men vinden als het aankomt op subsidies binnen de EU. Veelal zijn het de landbouwsubsidies die malafide uitwerkingen hebben: de kleine bedrijven gaan er aan onderdoor, megastallen worden opgezet in landen waar nog geen regels gelden (maar wij het wel uit kunnen importeren) en Engels Lords onderhouden met Europees geld hun ontzaggelijke landgoederen. Die problemen kunnen worden aangepakt, maar alles duurt nu eenmaal tergend lang als je het in 27 talen probeert te doen. Soit.
4. Partijfitties
– À la guerre comme à la guerre: In Frankrijk noemen ze het inmiddels oorlog, de ruzie binnen de UMP. De opvolgingsstrijd binnen de partij nam gezellig Russische vormen aan: jezelf (Copé) simpelweg de winnaar verklaren en een hertelling verbieden.
– Spanje was in de ban van de extreem nationalistische verkiezingen. Slechts één onderwerp had de aandacht: Zelfbeschikking. Vergeet de jeugdwerkloosheid vergeet de zorg, vergeet de economie. Populisten riepen om het hardst, en verloren. Gelukkig vindt de ETA het inmiddels ook wel welletjes en houdt er na 25 jaar mee op.
– In Brussel zelf is inmiddels de belangrijkste partij, de Europese Commissie, op vakantie. Ofzo. De EC is afwezig bij grote debatten, terwijl ze de plannen voor de begroting moeten verdedigen. De persschuwe voorzitter, Barroso (hij kwam dan weer wel de prijs in ontvangst nemen), dwingt geen enkel politiek respect af en wordt zo op alle fronten gepasseerd.
– Ook de Europese Centrale Bank neemt het niet zo nauw met democratie binnen een partij. Yves Mersch werd aangesteld als nieuw directielid, ondanks het negatieve advies van de Europese Raad. Er effectief doorheen gedauwd dus.
5. Wapens
Ja, daar zijn er nog best een boel van in Europa. Een noodzakelijk kwaad? Of doorgeschoten in de vredesmissie?
De steun aan Griekenland kwam mede in de vorm van een wapendeal. In 2009 waren al afspraken gemaakt, terwijl Griekenland, al jaren in de top 5 van grootste wapenimporteurs in de wereld, toen al niets meer kon betalen. Ze kochten van de grootste defensiebedrijven in de wereld. Die zitten in Amerika, maar ook in Frankrijk en Duitsland (met leuke afdelingen in Nederland). Zelfs in 2010 waren er nog aankopen als 223 Houwitsers en een onderzeeër voor een luttele 403 miljoen. In totaal zou er voor 1 miljard aan wapens aan Griekenland zijn verkocht uit landen binnen de EU.
Dit zal ongetwijfeld het topje van de ijsberg zijn. In Egypte, Libië en Tunesië ligt voor ongeveer 500 miljoen aan wapens uit de EU op de grond. Nederland en Duitsland doen ook mee, in België ligt nog een voorraad en Frankrijk blijft de grootste verkoper van wapens.
Voor het geval dat.
