In de kantine van voetbalvereniging Geuzen MiddenMeer kwam het grote taboe afgelopen zaterdag ter sprake zonder enige vorm van stemverheffing of gespannen aderen in de nek: ‘Hebben we een Marokkanen-probleem bij de club?’
Het antwoord was van een verkwikkende nuchterheid: Ja, beste leden dát hebben we, maar hoe gaan we het eindelijk eens oplossen? Het grote taboe werd niet langer ontkend, maar benoemd zonder de heftige emoties die daar lange tijd bij hoorden.
Dankzij Geert Wilders.
Beukpartij
Het wordt tijd om dat ook eens toe te geven. De jarenlange PVV-beukpartij -vaak hysterisch en irrationeel – heeft de schijnwerper op een maatschappelijk probleem gezet met de felheid van een zoeklicht op zee.
Ondertussen delen de progressieve verlichtingsdenkers Wilders’ analyse dat er iets niet pluis is met een deel van de Marokkaanse jeugd, ja ze raken bijkans geïrriteerd als ze worden beschuldigd van ‘wegkijken’.
Dat is vooruitgang. Het was een lange weg om hier te komen.
Kutmarokkanen
Lange tijd werd het Marokkanen probleem ontkend, vooral in linkse kring, totdat PvdA-er Rob Oudkerk het zich permitteerde te spreken over ‘Kutmarokkanen.‘ Dat was een schok. D’r wáren dus ook niet-lieve Marokkanen.
Zo bleek ook uit de statistieken. Statistieken waar iedereen nu bibberend naar wijst alsof het oud-testamentische waarheden zijn. Daar kon niemand meer onderuit. Toch moest er eerst nog een grensrechter sterven om het Marokkanen- probleem totaal en definitief salonfähig gemaakt.
Beschaafde voetbalhuisvaders
Zelfs beschaafde voetbalhuisvaders, die zich normaal niet politiek roeren, erkennen de zorg, zoals blijkt uit de kantine-sessie in Amsterdam. Niemand ontkent nog dat er iets aan de hand is. Zelfs de rabiate Wilders-bashers van de VARA spreken over het taboe met een niet eerder geconstateerde felheid.
DWDD jakhals Erik Dijkstra passeerde Rutger Castricum in rechts-populisme met een politiek-incorrect hekwerk interview bij een school. De VARA-luis in de pels sprak een groepje onbezonnen capuchon jeugd tegen op de ‘schande, schande’ toon die we voor het laatst hoorden bij Willibrord Frequin.
Verschillige Archie Bunker
Dat was wel eens verfrissend om te zien. Verschilligheid op Archie Bunker toon. En nóg beter: na de eerste emoties werd het debat ook nog evenwichtiger. Wilders jeremieerde nog nog even dat de media niet over het taboe wilde praten, maar zag in dat deze aanklacht flauwekul was.
Daarna zweeg de PVV-voorman. Kón hij zwijgen.
Het Grote Blonde Monster is doodgeknuffeld in een kussen vol repressief tolerante veertjes. De nuttige idioot van onze democratie kan stoppen op het hoogtepunt.
24 zetels in de peiling. Het is goed zo. Merci bien. We zien elkaar weer in Brussel, Geert.
