Opschudding in de Tweede Kamer. PVV-leider Geert Wilders wil iets aan de kaak stellen dat hij gehoord heeft in de Kamercommissie voor de Inlichtingen- en veiligheidsdiensten. En dat mag niet. Want wat er in deze commissie wordt besproken over ’s lands veiligheid is uiterst geheim. Vandaar de bijnaam Commissie Stiekem. Alleen de fractievoorzitters zijn er lid van, en zij dienen te zwijgen als het graf. Zelfs aan hun fractiegenoten of aan hun oude moeder mogen zij niet verklappen wat hun in strikte vertrouwelijkheid achter gesloten deuren is toegefluisterd. Doen ze dit toch, dan wacht hen – volgens de Telegraaf althans – een gevangenisstraf van maximaal zes jaar. Dan kun je net zo goed een bank overvallen.
Maar nu is er een probleem. Want Wilders heeft in de stiekeme commissie iets gehoord dat zó schokkend en onacceptabel is dat hij het kabinet wil vragen actie te ondernemen. Wat het is, mag hij niet vertellen. Dat is immers uiterst geheim. De PVV-leider wil daarom een motie indienen waarin hij het kabinet vraagt iets de doen (hij kan helaas niet zeggen wat) om te voorkomen dat… Tja, hij kan helaas niet zeggen wat, maar de andere fractievoorzitters en het kabinet weten wel wat hij bedoelt.
De kans dat zo’n motie wordt aangenomen is niet groot, want weinig Kamerleden zullen stemmen voor iets waarvan ze de ballen afweten (dat mogen we althans hopen). Daarom heeft Wilders een list bedacht. Hij wil dat de Kamer in vertrouwen bij elkaar komt, blijkbaar met het idee dat er dan wel openlijk kan worden gedebatteerd over het schokkende en onacceptabele nieuws dat hij in de Commissie Stiekem heeft vernomen.
Die oplossing is niet zonder gevaar. De mogelijkheid bestaat immers dat de voor het landsbelang zo vitale informatie hierdoor toch in de openbaarheid komt. Want als 150 Kamerleden iets weten, is de kans op lekken aanzienlijk groter dan wanneer alleen een handjevol fractievoorzitters op de hoogte is.
Er is ook nog een ander risico. Stel dat tijdens dat vertrouwelijke Kamerdebat de motie van Wilders wordt aangenomen. Het kabinet krijgt dan de opdracht om puntje puntje puntje te doen. En stel nu eens dat het kabinet dat weigert. Dan zou de Kamer vervolgens een motie kunnen aannemen waarin ze het vertrouwen in het kabinet opzegt omdat dat geweigerd heeft puntje puntje puntje te doen. Dan zouden de volgende dag de kranten dus moeten openen met: KABINET TREEDT AF VANWEGE PUNTJE PUNTJE PUNTJE.
Nee, dat is toch ook niet ideaal. Maar misschien is er nog een alternatief. De Kamerleden kunnen na afloop van het vertrouwelijke debat ook gewoon bekendmaken wat ze daar in het diepste geheim hebben gehoord. Dat mag weliswaar niet, maar anderzijds heeft de bevolking het recht om te weten wat er allemaal mis is met het landsbelang. En hebben politici niet de plicht zo transparant mogelijk te zijn naar de burger toe?
Het gevolg zal helaas zijn dat alle 150 Kamerleden worden afgevoerd naar Veenhuizen om zes jaar te gaan brommen. Vervelend natuurlijk, maar er zijn ook pluspunten. Zo is het probleem van het cellenoverschot dan in één klap een stuk dichter bij een oplossing. En bovendien is er opeens volop tijd om het Binnenhof in alle rust te renoveren.
