Of de crime scene nu een voetbalveld betreft in Almere of een basisschool in Newton, Connecticut: de wrede erfenis van de beweging van ‘68 ontvouwt zich inmiddels in volle omvang. Vrijheid komt met verantwoordelijkheden. Wie die verantwoordelijkheden niet aankan, moet kort gehouden worden.
Samuel L. Jackson, de befaamde Amerikaanse filmacteur, vatte het probleem bondig samen. “Beperking van wapenbezit is niet de oplossing”, zo zegt hij. Het probleem zit hem erin dat deze mensen (de daders van bloedbaden zoals in Newtown) de waarde van het leven niet is aangeleerd. Om de ontsporing van onze maatschappij te corrigeren zijn er drie dingen nodig: opvoeding, opvoeding, opvoeding.
Om de geest weer in de fles te krijgen zijn de instrumenten nodig die eind jaren zestig van de vorige eeuw vrolijk en onbekommerd bij het grofvuil werden gezet: tucht, orde en discipline. Thuis, op school, bij de sportvereniging. De generatie van ’68 streefde beweerdelijk “vrijheid” na. De enige vrijheid die men de facto heeft nagestreefd, was de vrijheid van verantwoordelijkheden.
Te moeilijk voor onze politieke kaste. Dus vlucht men in schijnoplossingen, die het paard achter de wagen spannen. President Obama onderneemt vier jaar lang niks tegen de wapenlobby (hoeft van mij ook niet, laat dat gezegd zijn) en huilt bij de herdenking van Newtown bittere krokodillentranen, waarin hij met omfloerste stem uitspreekt dat “we teveel van dit soort tragedies hebben megemaakt”.
Ook in de komende vier jaar die hem nog resten in het hoogste executieve ambt zal hij er niet in slagen het vrije wapenbezit aan banden te leggen. Waarom ook? Het grondwettelijk vastgelegde recht om een vuurwapen te dragen is bittere noodzaak in een maatschappij waarin de overheid andermaal heeft bewezen machteloos te staan tegenover een triggerhappy stuk white trash.
Wordt er in Almere een grensrechter doodgeschopt, dan gaan er stemmen op om dan in het lagere amateurvoetbal de grensrechters maar af te schaffen. Een duidelijker signaal aan de Marokkaanse raddraaiertjes in Amsterdam-West kan men zich niet wensen: als iets je niet bevalt, schop het dan maar weg. De regelgeving zal je later in je gelijk bevestigen.
De schade die de mentaliteit van ‘68 aan onze samenleving heeft aangericht is enorm en van hoog tot laag heeft zich de rot ingevreten. Staatssecretarissen die sjoemelen met declaraties geven het “goede” voorbeeld. Waarom zou Jan Modaal zich aan de regels houden als hem in politiek Den Haag wordt voorgeleefd dat je ondanks een losse omgamg met publieke gelden toch lid kunt worden van het kabinet, omdat premier Rutte veinst “niet te weten wie hij moet opbellen om een deugdelijke screening te verrichten”? Wie kan dan in gemoede nog verwachten dat hij de werkster niet zwart uitbetaalt?
De Maagdenhuisbezetters worden feestelijk bedankt.
