Deze week werd duidelijk dat de omvang van vrouwenhandel waarschijnlijk groter is dan wij denken. En dat er bovendien veel meer kinderen bij betrokken zijn dan wij cijfermatig kunnen onderbouwen. Ik weet wel wat van die wereld achter de cijfers. Het nieuws deed mij bijvoorbeeld denken aan Bodan en zijn kameraden.
Bodan S. (39) uit Bulgarije is een vrouwenhandelaar en hij heeft het heel erg zwaar. Vergis je niet in die wereld. In arme wijken in Bulgarije en Roemenië gaat hij vol goede moed op zoek naar vrouwen die zo kwetsbaar zijn dat je nauwelijks meer kunt spreken van vrije wil. Ze hebben jonge kinderen, maar geen geld. Rekeningen te betalen, maar geen baan om dat mogelijk te maken. En de baantjes die er zijn betalen slecht. Te slecht.
De gouden bergen van Bodan flikkeren harder dan ze hebben kunnen.
Handel is handel
En Bodan is de beroerdste niet. Hij neemt de jonge meisjes op sleeptouw. Helemaal naar het verre Nederland. Hij regelt de reis en de benzine. Zorgt voor de reispapieren. Bukken bij de grens hoeft al lang niet meer. Bij aankomst in Nederland krijgen de dames een mooie vitrine. Keurig beschenen door rode lampjes. De geluksvogels mogen in een heuse club werken. Al te moeilijke vragen worden niet gesteld. Als het meisje zegt dat ze achttien is, dan is ze achttien. Handel is handel.
Maar dan begint voor Bodan het probleem. Hij heeft de meisjes niet zomaar naar Nederland gehaald om ze te helpen. Om ze geheel belangeloos uit hun moeilijke financiële situatie te halen. Als een ware ridder in nood. Bodan wil natuurlijk wel geld met ze verdienen.
En dat lukt niet.
Vrouwen hebben ook rechten
Omdat de Nederlandse man een enorme hekel heeft aan criminelen uit het Oostblok. Die moeten ze niet. De Nederlandse man is fel gekant tegen boeven. Eigenlijk tegen criminaliteit in het algemeen. De Nederlandse man vraagt de overheid keihard op te treden. Omdat vrouwen ook rechten hebben en we het niet pikken dat ze als handelswaar over de toonbank gaan.
Laat staan dat de Nederlandse man een en ander op enig moment eigenhandig zal faciliteren. En daar had Bodan serieus nooit rekening mee gehouden. Zijn vrienden in Duitsland bulken van het geld. Ze zetten de meisjes in rotten van drie achter de ramen. Het geld stroomt met het grootste gemak binnen. Een gerichte beuk of dreigtelefoontje naar het thuisfront is genoeg om ze aan het werk te houden. Desnoods twintig uur per dag. Ook als ze ongesteld zijn.
Maar in Nederland krijgt Bodan het maar niet van de grond. De Nederlandse man accepteert het gewoon niet. Is te nobel en rechtschapen. Doet niet mee aan de immer uitdijende lucratieve vrouwenhandel. Van de vruchten van misdaad eet je niet.
Hij had het kunnen weten. Die Bodan. Had een gewaarschuwd man moeten zijn. De Nederlandse man verzamelt immers ook geen kinderporno. Ook die markt ligt volledig op zijn gat. In Nederland spreekt men er niet alleen schande van, men komt ook nog eens zelf in actie. Woorden en daden.
Gestolen goederen
Uiteindelijk loopt Bodan uitgerekend in het land waar hij door de nobele volksaard geen cent kan verdienen tegen de lamp. De politie pakt hem op omdat hij uit pure wanhoop maar overgestapt is op het opkopen en verkopen van gestolen goederen.
De politie maakt het hem na zijn arrestatie eens en te meer duidelijk waar hij zich wel niet schuldig aan heeft gemaakt. Bodan is met zijn koopgedrag uiteindelijk net zo hard verantwoordelijk voor woning- en bedrijfsinbraken in Nederland. En daar moet hij wat de politie betreft niet te licht aan tillen. De talloze verslaafde dieven blijven stelen, omdat hij de gestolen goederen koopt. Bodan is een essentieel onderdeel van de markt. Zonder Bodan geen diefstal.
En dat mag niet. Zegt de dienstdoende agent. Daarmee houdt Bodan namelijk een hele kwalijke markt in stand.
Dat hij dat wel even heel goed in zijn oren knoopt.
Chris Klomp is (rechtbank)verslaggever voor onder meer het Algemeen Dagblad, RTV Noord, RTV Drenthe en het ANP. Ook heeft hij zijn eigen weblog.
