In Nederland is het eindelijk oorlog. Al vrij lang overigens, maar je moet er middenin zitten om dat te weten. Zelf leef ik al enige tijd in een loopgraaf en eet uitsluitend biscuits en waterige bruinebonenprut uit een aluminium napje. Ik zit er dus middenin, die oorlog. Heerlijk. Ik ben gek op oorlog.
De beschaving
Oorlog is de vervolmaking van de beschaving. Hoe beschaafder de mens, hoe leuker de oorlog. Zonder beschaving was er tenslotte nooit gifgas uitgevonden (blaartrekkend gas, zenuwgas, gas dat mensen langzaam laat stikken in hun eigen bloed). Zonder beschaving geen automatische wapens, geen clustermunitie en geen etnische zuiveringen met gaskamers, massagraven, crematie-ovens en stadions vol onschuldige vrouwen en kinderen, laat staan genocide met kapmessen. Als het waar is wat hoogleraar burgerschap Evelien Tonkens enige tijd geleden schreef in haar Volkskrantcolumn, dat een toneelstuk van Maria Goos ons beschaving bijbrengt en een aflevering van Oh Oh Cherso juist geweld oproept, dan mogen we vaststellen dat Maria Goos al eeuwen actief is in Duitsland, Rwanda, Sudan, Bosnie, Tsjetsjenie, Koerdistan. Cloaca als de Triumf des willens van de 21ste eeuw. Hier kan zelfs Grunberg niet meer overheen.
Bovenstaande heeft helemaal niets met mijn punt te maken, maar ik laat zelden een kans voorbijgaan om KKunst en CCultuur-elite als Tonkens te bashen. Het feit dat zo iemand hoogleraar is aan een universiteit en zonder vragen helemaal zelf elke week de nodige munitie aanlevert voor een nieuwe geinige gifgasaanval in het niemandsland der beschaving is net zo leuk als Sarah Palin die Joshua Livestro als Europees woordvoerder aanstelt. Leuker nog denk ik. Hoewel…
Goed versus kwaad
Maar oorlog dus. Het is oorlog tussen de oude media, vertegenwoordigd door instituten die worden bevolkt met morsige linkse mannen van boven de vijftig. En de nieuwe media, vertegenwoordigd door jonge mensen die dankzij hun kennis en kunde van het internet per dag duizend keer meer kunnen doen dan de oudmediale generatie ooit voor mogelijk had gehouden. U begrijpt meteen de reden voor deze oorlog: afgunst. Een complete generatie van besnorde rochelaars is tot in het diepste van hun ziel gekwetst omdat “hunnie ineens allemaal dingen kunnen en mogen die wij helegaar niet mochten”. En wat “wij” niet mochten mag ook een ander niet, snapt u wel?
Glasheldere logica. Journalistiek is schrijven met een ganzenveer, bij voorkeur in de Vrij Nederland, gedoopt in het bloed van een Telegraaf-lezer. Die waren namelijk fout in de oorlog, Telegraaf-lezers. Een andere oorlog, eentje van een door kunst en cultuur doordrenkte beschaving, die nooit meer ophoudt. Je kunt de babyboomer wel uit de oorlog halen maar zie de oorlog maar eens uit de babyboomer te krijgen. Het is wat dat betreft wonderlijk dat er wel een organisatie is als Warchild, maar dat er tegelijkertijd helemaal niemand is die zich om de oudjes bekommert die voor de rest van hun leven dwangmatig moeten denken aan twee vormen van beschaving: goed en fout. Negers en blanken. Subsidie en winst. Paternalisme en liberalisme. Waar blijft die stichting War Babyboomer?
Uit de loopgraven
De laatste aanval, eentje met mortierbommen, scherfgranaten, lansiers te paard en zeppelinbrigades, uit de loopgraven van de immer wraakzuchtige vijand der oude media vond vandaag plaats. De site Villamedia.nl (het communicatievehikel van het comateuze clubje NVJ, de vakbond, “hahaha hij zei vakbond”, voor journalisten) reikte de prijs voor Journalist van het Jaar uit. In principe een waardeloze prijs, uitgereikt door een waardeloos instituut voor ringbaardbezitters dat zichzelf elke avond weer in slaapt wiegt met het sprookje dat morgen alles in de wereld wél lief en aardig is met behoud van subsidie, maar in journalistiekland is elke waardeloze prijs automatisch heel belangrijk.
Althans, in de oudmediale journalistiek. In de nieuwmediale journalistiek bestond ooit de Bloggie. Een gepunnikt ding voor en door mensen die punniken als levensvisie zien en dit ook als zodanig menen te moeten webloggen, uitgereikt door marionetten en lappenpoppen afkomstig uit de oud mediale poppenkast. Deze prijs hield het welgeteld tien jaar uit. Anders gezegd: webloggers kregen de Bloggies binnen tien jaar kapot. Een hele prestatie en eer. Geen betere prijs voor een weblogger dan iets kapot te hebben geblogd.
Fopwedstrijd met fopprijs
Echter, in de oudmediale wereld draait alles om ‘constructiviteit’. In de praktijk betekent dit dat men zonder enige gêne alles van elkaar kopieert en alles wat ook maar riekt naar “iets ludieks” automatisch tot “waar en gezaghebbend” bestempelt. Dat gaat zo: een clubje mensen bedenkt een fopwedstrijd met een fopprijs. Het clubje stuurt vervolgens een persbericht naar het ANP met daarin de zin “dit is een unieke en gezaghebbende prijs”. Het ANP maakt er vervolgens een nieuwsbericht van: “Gezaghebbende prijs uitgereikt”. Alle andere oude media nemen dit vervolgens letterlijk over, waarna de prijswinnaar dezelfde avond nog te gast is in De Wereld Draait Door of Pauw & Witteman en het jaar daarop deel mag nemen in de jury van de fopwedstrijd.
Ziedaar: constructiviteit. Er wordt helemaal niks geconstrueerd op deze manier, maar prijzen en wedstrijden zijn positief en fatsoenlijk. En ludiek natuurlijk. De winnaar krijgt meestal een beeldje, gemaakt door een kunstenaar die op zijn zevende als asielzoeker naar Nederland kwam, maar dankzij subsidie en een PvdA-werkgroep zichzelf heeft kunnen ontwikkelen tot zelfstandig kunstenaar met het wedstrijdprijsbeeldje als complete oeuvre, en eventuele inkomsten (gala, dvd’s, subsidie, expositie van het beeldje) gaan naar een goed doel. Warchild bijvoorbeeld. Of anders het stimuleringsfonds van de pers, zodat ook de wedstrijd van het volgende jaar alvast geramd zit.
Zogenaamd gezaghebbend
Op bovenstaande wijze is ook de Villamedia-prijs voor Journalist van het Jaar “Gezaghebbend”. De journalist die deze prijs wint kan zich verzekeren van een coververhaal in Vrij Nederland en mag met Xandra Schutte naar bed. Of met Anil Ramdas. Als de journalist dit wil natuurlijk, je kunt ook journalisten niet alles verplichten. Het is bij dit soort oudmediale wedstrijden gebruikelijk, en dan spreken we over traditie – wat weer hetzelfde is als “we hebben het liefste dat”, wat weer hetzelfde is als “vrijwillig verplicht” op straffe van uitsluiting en het predikaat “systeemhater” – dat men niet alleen vriendjes en leden uit het netwerk bevoordeelt maar de persoon of personen laat winnen die er wegens bezuinigingen niet al te best voor staan.
Als regel hanteert men: hoe onbekender het medium en hoe kleiner de doelgroep hoe groter de kans dat zo iemand in aanmerking komt voor een prijs. Traditioneel is dit, ik zou haast willen zeggen “uiteraard”, een oud medium van linkse snit dan wel van de publieke omroep. In het verleden wonnen bijvoorbeeld televisie- en radioprogramma’s van de VPRO, de Wereldomroep, Radio 5, Radio 6, Salto, Mira Media, Martin Simeck, de VPRO, de VPRO, de NPS en de VPRO prijzen voor hun buitengewone bijdragen aan de Nederlandse journalistiek en zeventien kijkers of luisteraars. RTL en heel het internet vielen altijd net buiten de prijzen. Toeval. Niet iedereen kan een winnaar zijn.
Correct links
Wie de Villamediafopprijs heeft gewonnen? Joep Dohmen van NRC Handelsblad voor zijn “diepgravende onderzoeksjournalistiek inzake misbruik binnen de katholieke kerk”. That’s right, Joep Dohmen. De man die destijds“ onderzocht hoe extreem-rechts het internet is” en met de verrassende conclusie op de voorpagina van NRC Handelsblad uitpakte dat zo’n beetje heel het Nederlandse internet extreem-rechts is. U begrijpt: zelf is Joep Dohmen correct links, dus dan is extreem-rechts bij media die je toch niet begrijpt nooit meer ver weg.
Zo waren sites als Flabber.nl (een entertainmentweblog dat überhaupt zo a-politiek als de neten is) extreem-rechts, want er stond zomaar een keer het woord “neger” in de comments en ging ook bij FrontaalNaakt.nl de rode vlag uit. Die extreem-rechtse Peter Breedveld had het namelijk zomaar gewaagd kritische kanttekeningen te plaatsen bij het Nederlandse multiculturele beleid, zoals Peter Breedveld als prima journalist overal kritische kanttekeningen bij plaatst. Mag niet van Joep Dohmen, is extreem rechts. En dan moet dat dus op de voorpagina van NRC Handelsblad. Want zoals gezegd: het is oorlog. Oude media tegen nieuwe media. De baas van de Raad voor de Journalistiek zei het onlangs nog zelf: “we doen er alles aan om nieuwe media te bestrijden”. Daar ga je, gasmaskers op! Don’t come and tell but ring like hell!
Subjectief haatzaaigedrag
Ze hadden Joep Dohmen destijds een harde trap onder zijn corduroy bebroekte kont moeten geven als straf voor zoveel onwetendheid en subjectief rancuneus haatzaaigedrag binnen een zogenaamde kwaliteitscourant. Maar nee. Als dank voor het welgemikt afvuren van meervoudige kernkoppen op het vijandelijke kamp van webloggers wordt de oude man al jarenlang gelauwerd, bewierookt, bejubeld en bedolven onder complimenten. Dat hij destijds ook Gregorius Nekschot kapotschreef, en daardoor mede verantwoordelijk was voor diens arrestatie niet zo heel lang daarna, is iedereen kennelijk vergeten, zoals ook iedereen het liefste vergeet dat Pim Fortuyn uit onze maatschappij werd verwijderd een dag nadat de hoofdredacteur van NRC Handelsblad daartoe een openlijke oproep deed.
Misschien had iemand de jury van de Villamedia-fopprijs moeten vertellen dat Joep Dohmen na zijn faal over het gevaarlijke extreemrechtse internet krampachtig heeft geprobeerd alle informatie over hem en zijn kortzichtige artikels van diverse websites te censureren. De mailtjes met daarin zijn uitleg (“er staat gewoon heel vaak neger in jullie comments dus extreem-rechts”) mochten namelijk niet worden gepubliceerd, zo vond deze voorloper van het Joop-nl-denken. En misschien hadden ze dan ook even aan de jury kunnen vertellen dat Joep Dohmen na de arrestatie van Nekschot de cartoonist doodleuk heeft gemaild met een interviewverzoek. Zonder enige gene, zonder blikken of blozen. Zoveel morele superioriteit en doorgeslagen arrogantie tref je toch echt alleen maar aan bij NRC Handelsblad.
Joep Dohmen wint nu een prijs omdat hij zo lief christenen basht. Christenen bashen is altijd goed, maar het feit dat Dohmen destijds de volledige naam van een kardinaal openbaar maakte zonder dat er überhaupt enig bewijs was van feitelijk misbruik, een schending van privacy die doorgaans door NRC in anonieme hoofdredactionele commentaren ernstig wordt bestreden met name als Geenstijl.nl dit doet, is kennelijk een heuse prijs waard. Kijk mensen, dat is nou een topjournalist: waar rook is, is vuur. Tenminste wel bij katholieken. Dus die mag je ineens wél beschadigen. Je wint er zelfs een prijs voor. Je zou willen dat dit soort prijswinnaars ook een prijs kregen als ze de namen van Marokkaanse scooterettertjes openbaar maakten maar dat doen ze dan weer nooit: dat is namelijk extreem rechts en een verdachte is pas schuldig als dat ook bewezen is.
Tijd om terug te slaan
Eindelijk oorlog dus. De loopgraven worden per dag dieper. Het oudmediale front wordt aangevoerd door de troepen van NRC Handelsblad. Dat blad steekt nu zo ongeveer dagelijks het niemandsland over om met de bajonet vooruit te trachten weer wat meters verwoest landschap van de nieuw medialen terug te veroveren. Via Elsbeth Etty en Anet Bleich wordt de propaganda gevoerd. Via Joep Dohmen en Paul Steenhuis worden de meest giftige gassen in de loopgraven losgelaten. Villamedia en de NVJ leveren de wapens en zijn verantwoordelijk voor de supply lines. Die, godzijdank, steeds langer en steeds kwetsbaarder worden. Ja, surprise surprise, oorlogen zijn er om te winnen.
Tijd om terug te slaan. Noem het maar het januari-offensief. Verwacht binnenkort een alternatieve Journalist van het Jaar-prijs. En een alternatieve Tegel. Of prijs voor onderzoeksjournalistiek. Of godbetert een wél leuke polemistenwedstrijd, maar dan niet in De Balie maar gewoon op een plek waar mensen van na 1980 ook durven komen. En dan niet met Hugo Brandt Corstius en Heleen Mees maar met schrijvers die nu nog wel in leven zijn en kunnen voordragen zonder dat ze uit een kunstmatige coma moeten worden ontwaakt. Vijanden versla je namelijk met hun eigen wapens, Tsun Tzu heeft dat vast ook zo gezegd.
Eindelijk oorlog
Eindelijk oorlog. Eindelijk winnen. Eindelijk een plaats en tijd om voorgoed een einde te maken aan de heerschappij van de elitaire, egomaniakale, arrogante, linkse, babyboomerige, gevestigde, geïnstitutionaliseerde, trage, onwetende, dichtgetikte, PvdA-stemmende journalistiek in Nederland. Hey opa! We zijn begonnen! We komen er aan! Hoor de korporaal fluiten! Hoor de gong luiden! Gasmaskers op! Gasmaskers op! Ten aanval! Over de heuvel! Willen jullie voor eeuwig leven?
Dit is geen pamflet. Dit is propaganda. Je reinste oorlogstaal. Mijn taal. Onze taal. Op naar het prikkeldraad, op naar niemandsland, bomkraters en de giftige gronden. Sterven doen we nooit voor niets. U mag zich nu als vrijwilliger aanmelden.
