Over enkele weken gaat op het evenemententerrein in Biddinghuizen weer het Lowlands-festival van start. Dit festival in de polder, dat dit jaar binnen twee uur was uitverkocht, staat bekend om zijn mooie verscheidenheid aan muziek, theater, kunst, literatuur en publiek. Om de bezoekers op de hoogte te stellen van al het moois dat te aanschouwen is, stellen de meeste media op zeer pedante wijze een ‘must see’-lijstje samen. Om niet achter te blijven bij de massa zal uw redacteur van DeJaap dan ook zijn keuze aan u opdringen de komende weken voorafgaand aan het festival.
Destroyer
Nee, het is geen metalband. De naam van de band is dan ook niet te vergelijken met de muziek die frontman Dan Bejar met zijn band ten gehore brengt. Denk Sade, Simply Red en late eighties Bowie. Vooral hun laatste album, Kaputt (weer zo’n misleidende metal-esque naam), staat bol van de jaren ’80 softpoprock. Op Lowlands speelt Bejar met zijn begeleidingsband inclusief saxofoon op de vrijdagmiddag in de Lima. Een ideale combinatie om even te ontsnappen aan al het hardere muzikale geweld om je heen.
Palmbomen
Ondanks de malaise binnen de muziekindustrie, blijven er nieuwe platenlabels uit de grond gestampt worden. Nu zijn dit voornamelijk labels die zich richten op de elektronische muziek, zoals het Amsterdamse NON Records dat een paar weken geleden nog flink uitpakte voor haar eenjarig jubileum in de Melkweg. Het paradepaardje van de NON Records-stal, het mag gezegd worden, is Kai Hugo, het brein achter Palmbomen. Palmbomen kan worden gezien als een mix tussen italodisco en sixties-pop, althans volgens Hugo zelf dan, want wat dat precies betekent mag Joost weten. Hoe dan ook, voeg daar nog wat zwoele geluiden toe die rechtstreeks uit een oerwoud lijken te komen, begeleid door een mooie lichtshow en voilà, je hebt Palmbomen.
Jamie Woon
Jamie Woon is een 28-jarige Britse zanger. Niets bijzonders zou je denken. Maar door de BBC wordt Woon bestempeld als een in de gaten te houden talent. Als je zijn stem hoort weet je waarom. Een op het eerste gezicht lieflijk ogende jongen verbaast vriend en vijand met het bereik van zijn stemgeluid. De minimalistische wijze waarop hij zijn stem begeleidt met louter loops en simpele gitaarriffs, is goed te vergelijken met die van James Blake en Nicolaas Jaar. En wat voor die laatste twee geldt, geldt ook voor Jamie Woon: gegarandeerd kippenvel.
Levi Boitelle pretendeert geen muzieksnob te zijn, maar duwt met alle liefde zijn muzikale mening door andermans strot.
