Beste Geert,
Ik deed het vanochtend weer.
Naar aanleiding van mijn 99 woorden-column in Metro noemde iemand me een PVV’er. Ik meldde de beste man dat ik nooit van mijn leven op de PVV zal stemmen. Zodra ik zo’n antwoord heb verzonden, realiseer ik me meteen weer wat een flapdrol ik dan eigenlijk ben. Waarom toch die disclaimer op mezelf plakken?
Het is wel waar.
Ik ben weliswaar politiek dakloos sinds de VVD het schoothondje van Angela Merkel en Alexander Pechtold is geworden, maar ik zal nooit op de PVV stemmen. Bij de laatste verkiezingen, voor de Provinciale Staten, kon ik als inwoner van Friesland maar op drie manieren een EU-proteststem laten horen: via de PVV, de PvdD en de SP. Aangezien van de PvdD nog maar moest worden afgewacht of ze überhaupt een zetel zouden halen en ik mezelf beloofd heb nooit op de PVV te stemmen, werd het de SP.
Bij de Tweede Kamerverkiezingen? Ik zou het bij God niet weten.
Maar niet op de PVV.
Dat komt niet eens door jou, Geert. Als je nog gewoon de Geert Wilders was die namens de VVD in de Tweede Kamer zat, kreeg je misschien mijn stem, ondanks dat malle haar. Maar die Geert Wilders, die leerling van Bolkestein, ben je helaas niet meer. Je bent geradicaliseerd. Je vertrouwt niemand meer. Je partij is geen partij. Je collega’s hebben, op een enkeling na, geen besef dat er buskruit bestaat; laat staan dat ze het hebben uitgevonden. Als je je al door iemand laat souffleren, dan is het door Martin Bosma. Waar Alexander Pechtold vroeger op het schoolplein de schoft was die een ventje dat huilend op de grond lag nog een trap na gaf, was Martin Bosma de stiekemerd die Alexandertje zat op te stoken.
En dan dat gedoe met die ‘minder, minder, minder’ Marokkanen. Had nou gewoon gezegd: minder criminele Marokkanen. Ook niet te realiseren in onze rechtstaat, maar dat lijkt me de wens van ieder weldenkend mens. Minder criminele Marokkanen, minder criminele Antillianen, minder criminele Oostknollendammers, minder criminele milieuactivisten, enz, enz.
Wat ik je nog wil zeggen: je wordt al elf jaar op kosten van de belastingbetaler beveiligd. Oud-Kamerlid Ayaan Hirsi Ali, die ook weleens nare dingen over de ‘religie van de liefde’ zei, moet tegenwoordig zelf voor haar beveiliging opdraaien. Ze zou er een half miljoen per jaar aan kwijt zijn. Dat geld moet je maar hebben. Of door schenkers gegund worden. Zolang jij Kamerlid bent, is je veiligheid één zorg minder. Maar het is Catch-22.
Dan denk ik: wat als je nou alsnog van die PVV een normale partij zou maken?
Groet,
JanD
