Lieve Gordon,
Ik vind dat je pas echt een goed mens bent, als je de fouten die je in je leven maakt onder ogen durft te zien en – waar nodig – excuses aanbiedt.
Aangezien ik graag een goed mens wil zijn, bied ik bij deze jou mijn welgemeende excuses aan.
Ik heb weleens een vervelend stukje over je geschreven. En niet een keer, maar twee keer. En niet twee keer, maar drie keer. En niet drie keer, maar vier keer. En niet… nou ja, weleens dus.
Wat ik daarbij over het hoofd zag, was dat er in jou absoluut geen slechtheid zit. Alles wat jij doet, doe je voor anderen. Je hebt gewoon een groot, warm hart. En de warmte van je hart, die wil je ook anderen laten voelen. Als je al eens grappen maakte die als kwetsend konden worden ervaren, deed je dat niet omdat je een valse nicht bent, maar uit onzekerheid. Als je al eens ruzie maakte, was dat eigenlijk een schreeuw om liefde.
Er is maar één conclusie mogelijk: jij deugt. Jij deugt heel erg. Jij deugt zo heel erg, dat je al je liefdadigheidswerk volstrekt low profile doet, zodat niemand je kan verwijten dat je werkelijk álles doet om met je smoel in de Telegraaf te komen.
Als ik homo was, dan wist ik het wel.
Dikke knuffel,
JanD
