Het was erop wachten: het Parool kiest de weinig zachtzinnige en tendentieuze kop ‘Jonge criminelen krijgen huis en baan in Amsterdam’ boven een artikel en de reagurende goegemeente valt kakelend van haar stoel. De strekking van de reactie is altijd ‘bizar’, ‘schandalig’, en ‘hard werkende Nederlander … teveel belasting … meer parkeerplekken!!!’. Welke Amsterdamse politieke partij doet dat nou ook altijd? Enfin.
Wat is er aan de hand? In Amsterdam hebben we een top 600 samengesteld van jonge jongens (altijd jongens) die gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor ruim 15.000 misdrijven. In het verleden werden ze telkens opgepakt voor één misdrijf, maar daarna weer op straat geknikkerd waar ze in hun oude patronen vervielen.
Iedereen weet dat de kans op recidive na detentie torenhoog is: meer dan 75 procent van de jongens die hebben vastgezeten pleegt binnen 7 jaar een nieuw misdrijf. Bij deze top 600 jongens is dat nog veel hoger: 15.000 misdrijven verdeeld over 600 jongens is 25 misdrijven per jongen. Dat kost de samenleving iedere keer weer heel veel geld voor opsporing, vervolging, berechting en bestraffing. Tel daar ook nog de materiële en immateriële kosten voor de slachtoffers op en je hebt reden genoeg om deze kosten te willen voorkomen.
De top 600 aanpak is nu juist niet alleen gericht op repressie, maar vooral ook op preventie. Daarom hebben politie, justitie, zorginstellingen en de gemeente de handen ineen geslagen om er alles aan te doen om te voorkomen dat deze top 600 kan doorgaan met het plegen van misdrijven. Allereerst is er een onderzoek gedaan naar om welke jongens het nou eigenlijk gaat, wat hun thuissituatie is en wat hun intelligentie is. Hieruit bleek dat een groot deel van deze jongens zwakbegaafd is, psychische problemen heeft, verslaafd is, geen opleiding, huis of werk heeft en ook geen steun van ouders krijgt.
Daarom moeten deze jongens, nadat ze hun straf hebben uitgezeten, geholpen worden, samen met hun familie. Omdat zaken die voor vredelievende mensen heel normaal zijn er alleen met heel veel stokken en wortels bij deze jongens in te krijgen zijn. Omdat hun broertjes dan hopelijk wel op het rechte pad blijven. Omdat geld investeren in deze jongens veel goedkoper is dan de kosten die de maatschappij maakt als ze door kunnen blijven gaan met het plegen van misdrijven. Omdat een dak boven hun hoofd ervoor zorgt dat ze een plek hebben om naar terug te keren. Omdat een baan ervoor zorgt dat ze een reden hebben uit hun bed te komen. Maar ook omdat mensen een tweede kans verdienen, en een derde, en zelfs ook een vierde.
Dat deze aanpak werkt kon iedereen zien aankomen: het aantal misdrijven dat door deze groep is gepleegd in het afgelopen jaar is met meer dan de helft afgenomen. Een deel van de top 600 is de afgelopen twee jaar niet meer met politie en justitie in aanraking gekomen en hebben het rechte pad verkozen. En ander deel zit vast, en zal straks bij vrijlating intensief begeleid worden om niet terug te vallen in oude criminele gewoonten. Met deze aanpak wordt het dus veiliger in de stad.
Dat had het Parool ook boven haar artikel kunnen zetten.
Evelien van Roemburg is gemeenteraadslid voor GroenLinks in Amsterdam.
