Vandaag, op de 6.666e dag van mijn lidmaatschap van de Tweede Kamer namens de SP, heb ik aangekondigd dat ik bij de verkiezingen van maart 2017 niet meer op de kandidatenlijst wil staan. Dit besluit heb ik genomen tijdens een fantastische reis van vier weken door de Verenigde Staten. Samen met mijn gezin ben ik van San Francisco aan de westkust naar New York aan de oostkust van de VS gereden. Ruim 9000 kilometer. Dat heeft mij ook de gelegenheid gegeven nog eens goed na te denken over mijn eigen toekomst.
Tegen de tijd dat we in 2017 verkiezingen hebben, ben ik bijna 55. Als ik in mijn werkzame leven nog iets anders wil doen dan full time politicus zijn, dan heb ik nu nog de kans om van koers te wijzigen. Om die reden heb ik besloten om af te zien van de kandidatuur voor de Kamerverkiezingen van 2017. Ik heb ruim 18 jaar met geestdrift en overtuiging deel uit mogen maken van de volksvertegenwoordiging en dat waren fantastische jaren. Ik heb zes kabinetten vanuit de Kamer zien vallen en ik heb twee geweldige referendumcampagnes gevoerd. Namens mijn partij heb ik vanaf 1998 consequent een stem mogen geven aan onze opvattingen tegen oorlog en onbezonnen militaire interventie en voor Europese samenwerking in plaats van de creatie van een Europese superstaat. Dat werk zal nu door de volgende generatie SP’ers worden voortgezet.
Voor mij zal 2017 in het teken staan van een volgende stap waarbij ik me zal richten op werkzaamheden op het gebied van internationale betrekkingen en/of mensenrechten. Dat kan zijn in landen in een post-conflict situatie maar ook gewoon in Nederland. Ik hecht eraan te zeggen dat ik mijn vertrek niet aankondig omdat ik al een mooi contract op zak heb. Dat is bepaald niet het geval.
De komende zeven maanden tot de verkiezingen zal ik mij vanzelfsprekend volledig inzetten om mijn partij op aansprekende wijze te vertegenwoordigen zodat we in 2017 een klapper kunnen maken. Met de campagne voor het Nationaal ZorgFonds zullen we veel mensen bereiken en ik zal daar op verschillende zaterdagen in het land ook zeker mijn bijdrage aan blijven leveren. Daarnaast zal ik het kabinet hinderlijk blijven achtervolgen totdat het ‘nee’ van het Oekraïne-referendum ook echt leidt tot het verwerpen van het Associatie-akkoord: ‘nee’ is en blijft ‘nee’ wat mij betreft.
Volgend jaar ga ik wel weg uit Den Haag, maar niet uit de SP. Gelukkig zijn er vele manieren om een bijdrage te leveren aan het werk van de SP. Dat zouden meer mensen moeten doen!
