In Amsterdam lijkt men na járen van wanbeleid het lek een soort van boven te hebben. Cruijffs fluwelen revolutie leidde tot een bankrekening met zwarte cijfers, een selectie die niet louter bestaat uit peperdure net-niet-spelers en zowaar een aardig toekomstperspectief. Elke handeling van welke geleding dan ook binnen de club moet recht doen aan het nieuwe beleid. Of dit alles gaat leiden tot de zo gewenste terugkeer in de Europese (sub)top moet nog worden bezien. Maar dat men in Amsterdam de goede weg is ingeslagen, daar zijn vriend en vijand het over eens.
Onder de frisse en bezielende leiding van Frank de Boer en Dennis Bergkamp, met de jonge parels die Marc Overmars via zijn machtige netwerk naar de hoofdstad wist te lokken en incluis de voormalig beste keeper van de wereld op de directeursstoel kroonde Ajax zichzelf drie jaar op rij tot Neerlands beste. Ondanks het vertrek van paradepaardje Eriksen en rots in de branding Alderweireld is Ajax het aan zijn stand verplicht om ook dit jaar met de schaal op het Museumplein te hossen. In de schaduw van deze sterren uit het verleden begeleiden grootheden als Jaap Stam en Ronald de Boer de talenten van de toekomst op hun weg naar de Arena. Jaarlijks zullen enkele van hen de overstap naar het keurslijf van De Boer maken.
Het doordachte meerjarenplan én het sportieve succes leiden tot opzichtig kopieergedrag in Eindhoven. Zo heeft PSV dit jaar Philip Cocu aangesteld als de nieuwe hoofdtrainer. Die keuze werd al eerder gemaakt en lijkt niet direct te zijn gekopieerd van de Amsterdammers – Cocu werd al jaren genoemd als droomkandidaat in Eindhoven –maar de manier waarop Cocu zich presenteert en gedraagt heeft opvallend veel vergelijkingen met zijn succesvolle collega. Als assistenten koos Cocu voor PSV’ers bij uitstek Ernest Faber en Chris van der Weerden. Vreemde eend in de bijt is keeperstrainer Ruud Hesp, die nooit onder de lat stond in Eindhoven, maar toch kan terugkijken op een grootse carrière. De instroom van voormalig topspelers als André Ooijer en Ruud van Nistelrooij binnen de jeugdopleiding vergroot de vergelijking met de ingezette koers bij Ajax.
Zo werden er dit seizoen voor PSV-maatstaven verrassend veel jeugdspelers in de A-selectie opgenomen en werd en wordt Ola Toivonen middels listige praktijken min of meer gedwongen zijn aflopende contract te verlengen. Net zoals bijvoorbeeld Sulejmani verpieterde in Amsterdam en wat dreigde voor Eriksen en Alderweireld. Nu Georginio Wijnaldum geblesseerd is, Adam Maher met aanpassingsproblemen kampt én #TeamToivonen zich aan tafel van de PSV directie heeft geschikt, kan de blonde Scandinaviër weer op wat meer speelminuten rekenen, maar zonder krabbel zal hij zich hoogstwaarschijnlijk in zijn nieuwe rol moeten schikken. Tekent Toivonen niet, dan dreigt een verloren seizoen met invalbeurten en wedstrijden in de Jupiler League bij Jong PSV.
Vandaag maakt de NOS bekend dat SC Heerenveen met Hans Vonk in gesprek is over de functie van technisch directeur. Vonk verdedigde jarenlang het doel én de eer van de plompenbladen in Heerenveen, heeft het een en ander van de wereld gezien en lijkt me een serieuze vent, maar verder kan ik geen redenen bedenken waarom een bedrijf de introverte Zuid-Afrikaan zou willen aanstellen om de lijntjes uit te zetten. Bij Van der Sar heb ik ook zo mijn bedenkingen als manager, maar soit: er gaan een hoop deuren open met het CV van de ex-goalie. Voor Hans Vonk zullen vermoedelijk weinig sponsoren harder gaan lopen. Voormalig technisch manager Johan Hansma, die onlangs met een gouden handdruk werd gesommeerd om te vertrekken, is het levende bewijs.
Om ex-voetballers te laten renderen achter het bureau, hebben zij één ding nodig wat resultaat kan opleveren: een palmares waar je u tegen zegt. Hoewel men in Friesland wars is van het sterrendom, gaan surrogaatsterren de handel niet zomaar op de rit krijgen. En om nou Alfonso Alves of Georgios Samaras op de voorzittersstoel te zetten, ik weet het niet. Bij gebrek aan sterren kan de club beter goede beleidsmakers aantrekken, in plaats van oud-spelers.
Voor de duidelijkheid: er stroomt geen rood-wit bloed door mijn aderen. Maar een club als Ajax is uniek in Nederland qua historie, uitstraling in het buitenland en vergaarde successen. Daar kan het werken. Andere clubs doen er beter aan dicht bij zichzelf te blijven, in plaats van hun kopieergedrag verder vorm te geven.
