Voor de republikein verandert er niets. Die wil snel over naar echt nieuws. Die wordt bijkans krankzinnig van het oeverloze gebruik van het woordje ‘respect’, alsof de baan van monarch moeilijk zou zijn. Dat is niet zo. Iedereen kan het. Een opleiding is niet noodzakelijk. Als koning Willem Alexander het verstand zou hebben van enkele draden slijm dan zou hij nog koning worden.
(Excuus: ik moet even stoppen met schrijven. Mijn hond heeft namelijk tegen de televisie geplast omdat de dichter des vaderlands, Ramsey Nasr, in een soort Engels, een muzikale aubade bracht aan onze koningin die hij – hoe kom je er op – afsloot met de woorden: “Leve de koningin!”)
Wij hebben weliswaar een democratie, maar de zogenaamd belangrijkste functie kiezen wij niet. En de persoon die wij niet kiezen is ook nog eens onschendbaar. De koning zou geen formele macht hebben, maar als Rutte iets doet wat de Majesteit onwelgevallig is, dan kan hij naar het paleis komen om op zijn jongenskontje te krijgen. Daar vernemen wij trouwens niets van – zo transparant is ons koningshuis.
Waarom gaat de minister-president daar overigens elke week heen? Kan, wat er in de ministerraad is besloten, niet per mail naar de Majesteit worden gestuurd?
Ik hoorde een voormalige liklakei – ik meen dat het liklakei Kok was – dat hij zo fijn kon ‘sparren’ met Majesteit en dat hij die discussies vaak verloor, ‘want ze zat heel goed in haar dossiers.’ Ik had die ‘gedachtewisseling’ graag gezien, want of wij hadden op dat moment een zeer zwakke minister-president die zich liet ompraten of wij hadden een Majesteit die geen genoegen nam met de inperking van haar macht. Een goede minister moet overigens luisteren naar de Kamer, en niet naar de koning.
Macht: waar in de geschiedenis hebben de Oranjes zich overigens op hun democratische gezindheid laten voorstaan? Ik zou het niet weten. Op het moment dat het er op aankwam, toen onze democratie met voeten werd getreden, vluchtten de Oranjes en wachtten tot de oorlog voorbij was. Gedurende die oorlog werden er trouwens door sommige Oranjes plannen gesmeed om de macht van de monarchie weer zeer ondemocratisch uit te breiden.
Respect, hoor!
“Maar de Majesteit is erg professioneel.”
O ja? Hoe weten we dat? Niemand mag iets zeggen. (Het geheim van het paleis.) Wie wel iets zegt – zoals destijds Boekestijn van de VVD – wordt verzocht zijn biezen te pakken. Ik herinner me – ah, daar is-ie weer – Liklakei Kok – die in 1999 de Volkskrant kapittelde omdat die geciteerd had uit een vertrouwelijk onderhoud van enkele leden van het parlement met de koningin. Kok noemde de Volkskrant toen: “Rapporteur van onfatsoen!”
(Excuus: ik moet weer even stoppen van de hond. Het blijkt dat hij naar een herhaling kijkt van een programma waar én Prem én Ramsey Nasr én Jan Mulder over onze majesteit kwijlen en daar wordt mijn hond agressief van; dat zijn namelijk van die mensen die gaan huilen als ze een lintje krijgen.)
Ons koningshuis is een new-age fenomeen. De vorst, een wandelende Tarotkaart. Hij gedraagt zich als een edelsteen waaraan je kracht kunt ontlenen en er worden magische eigenschappen toegedicht aan een handdruk of een arrogant knikje en wij dienen te buigen alsof het de plaatsvervanger van God op aarde is.
(Sorry hoor. Ik moet weer even stoppen: mijn hond kijkt naar Pauw & Witteman en is nu de boeken van de zichzelf altijd naar een zenuwtoeval schreeuwende aansteller Herman Pleij aan het verscheuren. Gewoon uit woede, omdat hij het zo’n domme niks vindt. Tegen Job Cohen, ook in beeld, blaft hij gelukkig alleen maar.)
Een volk met een vorst aan het hoofd gelooft in sprookjes die zo’n honderd miljoen per jaar kosten.
Theodor Holman is lid van het Republikeins Genootschap.
