Zelden had iemand meer gelijk dan Henk van der Kwast, topman van de Stern Groep. Er is geen andere stad in de wereld waar klanten zo worden gehaat, vernederd, uitgekotst, weggekeken, veracht en ondergescheten als in de ‘sfeervolle wereldstad’ Amsterdam (bekend van de ernstig vervuilde stations, opgebroken straten en semi-criminele taximarkt). Het is niet eens meer arrogant zoals het gemiddelde personeel in een Amsterdamse horecazaak klanten behandelt, het is ronduit crimineel.
Nu is de service van de Amsterdamse horeca al jaren zo kut dat het een toeristenattractie op zich is geworden. Uit heinde en verre komen mensen naar Amsterdam om zelf eens te ervaren hoe het is om alleen al via lichaamstaal te worden gehaat door een met zichzelf ingenomen student die verder in zijn leven helemaal niéts kan en zodra het donker wordt niet kan wachten met demonstratief de tap reinigen en middels harde muziek de laatste klanten uit de zaak jagen. Elke arbeidsminuut extra waarin je je snor kunt drukken is pure winst in middelmatig kruideniersland Nederland, nietwaar?
Voor sommige Amerikanen, die wél gewoon gewend zijn te worden behandeld als klant omdat ze nou eenmaal in een land leven waar hard werken en service wél wordt beloond, is zeseneenhalve euro moeten betalen voor een kopje koffie waarop ze een uur moeten wachten, om dan te horen dat er geen melk meer is en er echt niet voor twee klanten nieuwe melk wordt gehaald, een avontuur op zich.
Zeker als vervolgens blijkt dat het vrijwel onmogelijk is die rekening te voldoen omdat er gewoon geen ober meer aanwezig is om het geld te incasseren. Speciale Amsterdamse attractie: de ondernemer die beslist géén geld van zijn klanten wil. Heel authentiek Hollandsch.
Het schijnt zelfs zo te zijn dat Amerikanen een middagje op een Amsterdams terras als cabaret zien. Ze zijn er van overtuigd dat ze voor de gek worden gehouden, want als een serieus bedrijf écht zo met zijn klanten zou omgaan zou het allang failliet zijn.
Amsterdam, het grootste openluchttheater van Nederland.
Sommige horeca-bedrijven hebben inmiddels hun unique selling point van arrogante kutservice gemaakt. Probeer maar eens wat te bestellen bij een gemiddelde Coffee Company. Dan word je “geholpen” (meestal pas na een half uur, als je geluk hebt, want het arrogantje in kwestie moet eerst uitgebreid met haar collega lullen) door een verwaand kijkende hipster die niet eens de moeite doet om te glimlachen. Het is al heel wat als je ook nog recht in de ogen wordt aangekeken door zo’n getatoeerd type in skinnyjeans dat wel in Nederland is opgegroeid maar uitsluitend praat in vage Engelse termen.
Ironisch genoeg zijn de meeste van deze hautaine barrista’s werkloze afgestudeerden, wat toch maar mooi de Nederlandse volksaard benadrukt: hoe minder je kan, hoe beter je het met jezelf hebt getroffen.
Berucht is ook een toko als cafe De Jaaren. Al jaaren wordt daarover de grap gemaakt dat de naam vooral slaat op de tijd die de bediening nodig heeft om jou als klant überhaupt op te merken. Het is natuurlijk ook niet makkelijk als personeelslid, wel aan de bar willen blijven staan om te kunnen ouwehoeren met je collegaatjes en tegelijkertijd mensen bedienen.
Maar voor wie op zoek is naar een écht authentieke horecatotaalhaatbeleving in een geschiedenisrijke maar prachtige buurt niet ver van het centrum kan ik van harte het terras van de Oranjerie in de Hortus Botanicus aanraden. Die gaat standaard om 17:00 uur dicht, dus u begrijpt dat om 16:00 uur het laatste ronde is. Het ‘bedienend’ personeel wil graag om 17:30 uur weer thuis jus over de piepers kunnen gieten, begrijpt u wel?
Probleem is alleen dat iemand van het bedienend personeel te pakken krijgen om iets te bestellen al gauw drie hele uren duurt waardoor de tijd om überhaupt iets te drinken of te eten op het terras van de Hortus vrijwel altijd beperkt is.
Overigens kan ik u de citroenmerengue aanraden, al is het vrijwel altijd “nee sorry die is op”. Net als de bitterganituur en het kaasplankje, want als het om inkopen gaat geldt in de Amsterdamse horeca: liever te weinig dan teveel, want dat “is zonde”. Je klanten telkens ‘nee’ verkopen als extra service is kennelijk helemaal geen zonde.
Maargoed, om 13:00 uur gaat de keuken sowieso dicht (anders loop je als horecabaas het gruwelijke risico tussen 13:00 uur en 17:00 uur ook nog omzet te draaien!), dus iets te eten bestellen aldaar kan ik sowieso niemand aanbevelen.
Het resenceren van een taxirtije in Amsterdam sla ik graag even over. Ik vermoed zomaar dat uw fantasie daarvoor wel toereikend genoeg is, al zeg ik er graag bij dat de Taxi Centrale Amsterdam (TCA) vrijwel altijd zeer net werk levert qua service, zeker voor Amsterdamse begrippen (waarvoor hulde).
De beste winkelketen voor een dagje onvervalste klantenhaat-experience is natuurlijk De Bijenkorf. Afhankelijk van de afdeling wordt u daar of weggekeken (‘wat staat die kutklant nou zomaar naar onze kledingcollectie te kijken? Straks gaat ‘ie nog tot kopen over!’) of gewoon volkomen genegeerd. Met name op de ‘gezellig’ drukke en ‘sfeervolle’ zaterdagen is het vrijwel onmogelijk om ‘te worden geholpen’. Dit vanwege de doodeenvoudige reden dat er geen personeelsleden beschikbaar zijn en als ze er wel zijn, dan zijn ze met andere klanten bezig. Meestal duurt dat lang. Heel erg lang. Heel, heel, heel, heel, heel, heel, heel erg lang.
Bonusanekdote: de mevrouw van de Bijenkorf-herenschoenenafdeling die voor mij ‘even achter’ wat andere maten van het door mij gevraagde model ging halen…en nooit meer terugkwam. Wellicht in een parralel universum gestapt toen ze ‘even achter’ de juiste schoenen ging zoeken?
Amsterdam: wereldstad. En u bent niet, ik herhaal ‘niet’, welkom. Al helemaal niet om uw geld uit te geven.
